Roemrucht drietal uit Zoetermeer is terug

Ooit, in een ver, ver verleden, waren er niet drie, maar vier hooibergen op het erf van de boerderij aan de Zegwaartseweg 31. Toen de plek in 1973 een horecafunctie kreeg, bleven er drie over; De Drie Hooibargen, naar oud-Hollandse spelling. Het muurwerk van die hooibergen werd dichtgezet en de schuur langs de weg werd omgetoverd tot trouwruimte met bruidssuite. De zuidkant van de boerderij werd een zalencomplex. De Drie Hooibargen werd een begrip voor Zoetermeerders, als symbool en monument voor een trouwerij in hun stad. Of voor een (zakelijk) feestje/receptie in stijl.

ChampagneVoordat In De Drie Hooibargen zijn naam en faam verwierf als partycentrum en bruiloftslocatie, en Zoetermeerse stellen er elkaar onder het genot van een glas champagne het jawoord gaven, gebeurde er een hoop op geologisch gebied. Voor de geschiedenis van de Zegwaartseweg moeten we terug naar het begin van de 13de eeuw. Niet lang na het jaar 1200 vonden de eerste ontginningen plaats van wat toentertijd een moerasgebied was. Boeren besloten de stukken veen aan beide kanten van de aangelegde weg te gebruiken als landbouwgrond.

Door turfsteken zou het veen later verdwijnen. Daardoor ontstond er wel een probleem; de Zegwaartseweg kwam onder water te staan. Het poldergebied werd in 1701 drooggemalen en dat maakte de omgeving rijp om te bouwen, en zo geschiedde een aantal decennia later. Pieter Lugtigheid liet in 1769 een boerderij uit de verse kleigrond stampen. Zijn initialen en het bouwjaar staan nog altijd in een gevelsteen gebeiteld op het terrein aan de Zegwaartseweg als eerbetoon voor diens inspanningen.

Later, vanaf 1887, werd de boerderij eigendom van zeilmaker Jan Jongerbloed uit Veur, tot achter in de jaren dertig een gemeente die tegenwoordig onderdeel is van Leidschendam-Voorburg. Boeren van de familie Dogterom zouden het land later, vanaf 1928 tot aan 1973, nog bebouwen. In de 19de eeuw stond de boerderij bekend als Ceres; naar de Griekse godin van de landbouw. Weer later rond 1950, na de oorlogsjaren (een periode waarin neergestorte geallieerde soldaten zich verscholen voor de Duitsers in hooibergen langs de Zegwaartseweg) werd de locatie Bouwlust genoemd.

In de jaren zeventig kwam er een vercommercialisering van het complex. ,,Een slimme ondernemer kocht de opstallen en heeft bij de gemeente een vergunning aangevraagd om hier een partycentrum te beginnen. Dat is uitgegroeid tot dé trouwlocatie van Zoetermeer. Iedereen trouwde hier", zegt Huib van Mierlo, die zich als doorstarter na het latere faillissement van In De Drie Hooibargen hard inspande voor de wederopbouw van de plek. De vader van Van Mierlo is overigens een neef van wijlen politicus Hans van Mierlo.

CrisisIn De Drie Hooibargen groeide onder diverse eigenaars uit zijn jasje. Aad van der Zalm introduceerde aan de Zegwaartseweg het all-you-can-eatprincipe met een uitgebreide buffetformule. Ook dat sloeg aan. Van Mierlo: ,,Van zakelijk tot privé, van jong tot oud, iedereen vierde hier zijn feestje." Maar de financiële crisis die sinds 2008 de wereld teisterde, deed de partyboerderij en de zo geliefde bruiloftslocatie wankelen. Een paar jaar later werd het faillissement uitgesproken, ondanks verwoede reddingspogingen. In 2009 volgde overigens nog een nieuwe overname en ging het party- en dinercentrum verder onder de naam; Het Wapen van Zoetermeer.

Met de komst van de nieuwe eigenaar Jan Luiten werd eind 2013, begin 2014 begonnen aan een wederopstanding, waarbij de ingehuurde Van Mierlo als doorstarter de boel weer moest vlot trekken. Dat lukte na bloed, zweet en tranen (zie kader). De Drie Hooibargen zelf werden wegens bouwvalligheid in 2015 gesloopt, want de boel stond letterlijk en figuurlijk op instorten.

Die paradepaardjes van Het Wapen van Zoetermeer werden in ere hersteld en herbouwd in oorspronkelijke vorm. Op 3 juni van dit jaar werd de locatie geopend door burgemeester Charlie Aptroot. Van Mierlo: ,,De Hooibargen; dat is de blikvanger van weleer. Een begrip in Zoetermeer."

Het Wapen van Zoetermeer is weer volop draaiende, maar wel na een zeer turbulente periode. Nog niet zo lang geleden moesten werknemers er vertrekken en werden klanten zwaar teleurgesteld. Het dieptepunt uit de historie. ,,Dat was moeilijk, vooral omdat er heftige emoties waren bij mensen die er hier uit moesten. In 2013 tot en met 2014 heb ik hier extreem veel narigheid en ellende gehad. Er was nergens geld voor”, zegt Jan Luiten. Dertig mensen kregen hun congé. Van Mierlo moest het mededelen. ,,Ik kwam hier met mijn koffer binnen. Moest ik, na overleg met meneer Luiten, beslissen met welke mensen we doorgingen en met wie niet. Tegen mensen die hier al dertig jaar hadden gewerkt, moest ik zeggen dat ze hun spullen moesten pakken. We kregen huilende mensen binnen die een bruiloft betaald hadden; dat geld was weg. Voor hen hebben we later tegen kostprijs hun bruiloft verzorgd.