Nieuws Personeel

Sleutelen als therapie

Bernie van Unen 9 februari 2016

Sleutelenalstherapie

Sleutelen aan oude auto’s om weer een beetje eigenwaarde terug te krijgen. Met dat idee wil garage De Feniks mannen met psychische problemen een zetje geven naar een terugkeer in de maatschappij. Dat bericht het AD.

Willem Brons heeft een achtergrond in de psychiatrie en in de auto’s. Die twee vaardigheden gebruikte hij om een garage te beginnen voor mannen met psychische problemen. Garage De Feniks in Renswoude helpt mensen die ver van de arbeidsmarkt staan, hun gevoel van eigenwaarde terug te geven.

Brons is projectleider van de stichting, die zich inzet voor mensen met een psychische stoornis als adhd of autisme. Het gaat om jongeren, die om diverse redenen buiten de maatschappij zijn beland en volwassenen die ver van de arbeidsmarkt staan.

Onderkant In garage De Feniks begeleidt Brons de mensen op hun weg terug naar de maatschappij. “Onze naam verwijst naar de vogel uit de Griekse mythologie, de vogel die uit de as herrijst,” legt Brons uit. “Zo zien wij de mensen die hier werken ook. Een beetje plat gezegd: ze worden weer mens. Door isolatie zitten ze in zak en as. Het zijn mensen aan de zijlijnvan de samenleving.”

In de garage sleutelen de mannen aan oude auto’s, oldtimers en klassiekers. Het zijn mobielen van liefhebbers. Kennis van deze auto’s is niet nodig, een beetje liefde wel. Brons: “We hebben voor deze auto’s gekozen, omdat ze relatief eenvoudig in elkaar zitten, niet vol met software. We hopen in de toekomst gekwalificeerde monteurs af te leveren. Mensen die bij een reguliere garage kunnen werken.”

Zo ver is het nog niet. Brons ging rustig van start: “Ik ben met één jongen begonnen om de kritische buitenwereld te laten zien dat mijn idee, mijn gedachte goed was. Ik denk dat ik er nu wel in geslaagd ben. Ik begeleid zo’n vijf mensen die vaak dagdelen bij mij aan het werk zijn. Niet iedereen kan vijf dagen werken. Sommige maar twee of twee dagdelen, omdat ze het niet aankunnen.”

Hij blijft voorzichtig. “Ik kan nog wel een paar mensen kwijt, maar ik wil niet te groot worden. Juist dat kleinschalige van ons werkt goed. Ik kan me voorstellen dat we in de toekomst iets in het groen gaan doen, maar zover zijn we nog niet.” Brons is in de dagbehandeling steeds op zoek naar de balans. De garage is deels commercieel en een deel wordt betaald door de zorgaanbieders. “Ik probeer de geldstromen gelijk te verdelen. Dat is wel zo eerlijk.”