Tranen voor later in de uitvaartbranche

Je hoeft geen vrouw te zijn om in de uitvaartbranche te werken, al kan het helpen. Je inleven is goed, meehuilen niet.

Irene Peeters (53), medeondernemer bij Annora Uitvaartverzorging in Grave, draait al achttien jaar mee in het uitvaartvak. Marsha Laijan (33) is net een halfjaar in dienst van het bedrijf. Onlangs zagen ze hun inspanningen beloond met een 9,2 voor klanttevredenheid, uitgedeeld in combinatie met een keurmerk van de Stichting Keurmerk Uitvaartverzorging (SKU).

Eén aanspreekpuntJe kunt vrouwelijk inzicht goed gebruiken in de uitvaartbranche, vindt Irene. "Vrouwen zijn gevoeliger voor details en gebruiken hun inlevingsvermogen." Daarmee wil ze niet zeggen dat mannen niet geschikt zijn voor het vak van uitvaartverzorger. "Als je je niet in een ander kunt verplaatsen, kom je niet ver in deze branche, of je nu een man bent of een vrouw."

Voorzitter Paul Koeslag van uitvaartbrancheorganisatie BGNU: "Empathie hoort bij ons vak. Bij vrouwen is het empathisch vermogen over het algemeen sterker ontwikkeld. Vandaar dat er in de uitvaartzorg relatief veel vrouwen werkzaam zijn, al weet ik niet precies hoe de verdeling procentueel ligt. Typerend is dat aan het hoofd van de divisie uitvaartzorg van DELA, Yarden, Monuta en PC Hooft een vrouw staat."

Het Graafse bedrijf bestaat al vijftig jaar, onder wisselende namen. De lijnen met de klant zijn kort en helder. Marsha: "Degene die de afspraken met de nabestaanden maakt, is ook bij de uitvaart aanwezig en wikkelt later de zaken af. Eén aanspreekpunt tijdens het hele traject, dat is onze kracht."

Sterke bandDe belangrijkste uitdaging voor de uitvaartverzorger? Er voor de mensen te zijn en hen de best mogelijke dienst verlenen. Irene: ,,Het is goed je in te leven, maar je eigen emoties moeten niet de overhand krijgen. Die komen later wel."

Natuurlijk nemen ze hun werk wel deels mee naar huis. Zo maakte Irene een familie mee die vroeg of de hond bij de opgebaarde overledene mocht. ,,Natuurlijk mocht dat. De overledene en de hond hadden een sterke band. De hond kwam binnen, rook zijn overleden baas en begon te huilen als een wolf. Hartverscheurend. Ik had de tranen in mijn ogen staan. Maar je bent er op dat moment voor de ander en niet voor jezelf."