Wat de baas van miljoenenbedrijf Ohpen leerde van werken tot je erbij neervalt

Het besluit om te stoppen als hoogste baas van Ohpen nam Chris Zadeh eigenlijk al twee jaar geleden, na een ingrijpende operatie waarbij een tumor uit zijn rug is gehaald. "Twee weken lang verkeerde ik in grote onzekerheid: was het goed- of kwaadaardig," zegt hij in zijn werkkamer in het hoofdkantoor van Ohpen aan het Rokin.

Uiteindelijk bleek het goedaardig en zo zat de Amsterdamse ondernemer een paar dagen na de operatie weer in het weekeinde te werken op kantoor. Alsof niets was gebeurd. Maar er was wel degelijk iets gebeurd. "Ik zei tegen mijn vrouw: 'Dit klopt niet, ik stop ermee.'"

Het liefst had hij gelijk zijn werk neergelegd, maar dat kon hij niet maken tegenover zijn 135 werknemers, zijn collega's in de directie en de aandeelhouders. Twee jaar lang werkte hij aan een gecontroleerde overgang, die op 1 januari inging.

Precies tien jaar eerder klapte de Amsterdammer zijn laptop open om een nieuw bedrijf op te zetten. Hij had zijn baan bij Binckbank, nog zo'n Amsterdams fintechbedrijf, opgezegd om systemen te bouwen waarop banken hun zaken regelen. Vroeger zat het geld in de kluis, veilig opgeborgen in een diepe kelder. In het digitale tijdperk zit de kluis op de systemen van Ohpen. "Wij hebben hier toegang tot miljarden euro's," aldus Zadeh.

De belangrijkste reden voor zijn vertrek is de roofbouw die zijn intensieve manier van werken heeft gepleegd. "In tien jaar zitten pakweg 520 weekenden, waarvan ik er zeker driehonderd op kantoor heb doorgebracht. Op maandag en dinsdag was ik nooit voor tien uur 's avonds thuis. Dat is niet normaal en niet goed."

Bovendien is Ohpen gegroeid van start-up tot middelgroot bedrijf, waardoor Zadeh meer moet managen en minder tijd overhoudt voor innovatie. "Ik ben een IT-nerd en wil mij het liefst met technologie bezighouden. Maar mijn werk bestaat vooral uit personeelszaken, conflicten en vergaderingen. Ik wil weer eens naar Silicon Valley kunnen gaan om te kijken wat daar allemaal gebeurt, zonder dat ik na de landing vijftien gemiste oproepen heb."

U hoeft al die telefoontjes toch niet te beantwoorden?

"Klopt, maar dat lukt mij niet. Ik wil mensen niet teleurstellen. Mijn grootste kracht is tevens mijn grootste zwakte. Ik beschouw ondernemen als topsport en wil daar alles voor geven. Kijk, op mijn arm heb ik een tattoo van een krab, het Polynesische symbool voor doorzetten. Maar het is mij niet gelukt de juiste balans te vinden."

Welke prijs heeft u hierdoor betaald?

"Vriendschappen zijn gesneuveld door verwaarlozing. Morgen ga ik squashen met mijn zwager, dat vind ik geweldig. Alleen is de vorige keer alweer 2,5 jaar geleden. Eigenlijk heb ik altijd gewerkt. Voordat ik Ohpen opzette, werkte ik tien jaar bij Binckbank en daarvoor bij Postbank. Op mijn negentiende begon ik al, terwijl mijn vrienden bij het corps zaten en genoten van het studentenleven. Ik werkte vier dagen in de week en heb mijn studie rechten niet afgemaakt. Ik moest wel, ik kwam uit een arm gezin.

Zadeh is geboren in Parijs, als zoon van een Franse vader, en groeide op in Amstelveen. Als middelbare scholier ging hij naar Het Amsterdams Lyceum in Zuid. Toen hij ging studeren betrok hij een goedkope huurwoning in Oost.

Zijn vader was ondernemer in fotografie, maar onderschatte de opkomst van de digitale camera en ging failliet. "Dat was erg heftig. Hij heeft jarenlang moeten werken om uit de schulden te geraken en werd alcoholist. Mijn ouders gingen uit elkaar en mijn moeder vertrok met ons naar Nederland, vond werk en zorgde voor ons. Mijn vader bleef in Frankrijk. Ik heb hem tot mijn 24ste nauwelijks gezien."

Neemt u hem dat kwalijk?

"Wel dat hij er niet voor ons was, maar niet dat hij failliet ging. Het verschil tussen succes en falen is voor ondernemers flinterdun. Inmiddels hebben we weer een normale relatie."

Zijn faillissement heeft u niet weerhouden om zelf te ondernemen?

"Nee, maar het heeft mij wel angstig gemaakt. Het gekke was dat mijn genen zeiden dat ik moest ondernemen, maar ondertussen knaagde er iets vanbinnen."

Welke fouten heeft u zelf gemaakt als ondernemer?

"Heel veel, maar vooral dat ik te laat ging delegeren. Ik was te lang een controlfreak. Dat was niet goed voor mij en wellicht ook niet voor het bedrijf."

Hoe heeft het ondernemerschap uw leven verrijkt?

"Het feit dat ik met een groep vrienden iets heb opgebouwd dat er niet was, maakt mij erg trots. En ik voel mij nauw verbonden met deze mensen en heb dus nieuwe vrienden gemaakt. We hebben gelachen, gehuild, keihard gewerkt. Robeco was onze eerste grote klant. Om die binnen te halen hebben we twintig maanden lang zeven dagen per week gewerkt. Zestien uur per dag. Op het laatst sliepen we onder onze bureaus, zo moe waren we. En toen lukte het. Dat was pure euforie. Ik heb het mooiste chalet geboekt dat we konden vinden. We gingen skiën en namen onze computers mee. In het chalet legden we een netwerk aan waardoor we Robeco konden blijven bedienen. Elke dag had iemand dienst, de rest kon naar buiten. Een geweldige tijd en enorm verbindend."

Wat gaat u nu doen?

"Dat weet ik oprecht niet. Ik ga mij bij Ohpen weer bezighouden met technologie. Maar ik ga vooral tijd overhouden."

Waarvoor?

"Ik ga in elk geval reizen. Eerst met mijn vader en broer naar Tanzania en daarna met mijn vrouw naar Namibië. En ik heb kortgeleden nog gedoken bij de Malediven. dat was hardcore duiken."

U bent geen type voor een bungalow op de Veluwe?

"Nee, het moet avontuurlijk zijn. Als het water normaal is, ga ik niet duiken. Het moet extreem, haaien voeren is mijn grootste hobby. Andere culturen vind ik interessant. Je ziet hier in mijn werkkamer boeddhabeelden, ik geloof in balans tussen lichaam en geest. Ik doe aan vechtsporten, maar mediteer ook elke dag."

Dat is toch tegenstrijdig: elke dag mediteren, maar niet in staat een balans te vinden met werken?

"Dat is het ook. Maar zo zit ik in elkaar. Mijn vrouw zegt altijd dat ik twee knoppen heb: aan en uit. Dus ik ga achter haaien aan, maar kan ook, zoals gisteren, met onze nieuwe kat op schoot zeven afleveringen van een Netflixserie kijken, tot ik in slaap val."

De Amsterdamse fintechbedrijven, die technologie maken voor het financiële verkeer, zijn hot. Zeker nu Adyen vorig jaar met een klapper naar de beurs is gegaan. Bij Ohpen spreken ze van een 'Adyeneffect'. "De hele wereld zit achter ons aan," zegt Zadeh. "Investeerders staan hier letterlijk voor de deur."

Zadeh laat alle aanbiedingen lopen. Hij heeft zijn droominvesteerder al te pakken, zegt hij: Amerborgh van ondernemer Alex Mulder, de man achter Unique Uitzendbureau. Amerborgh is in Amsterdam vooral bekend als financier van culturele instellingen, zoals Felix Meritis, De Nieuwe Liefde en de Rode Hoed en straks het nieuwe culturele centrum op het Hembrugterrein.

Mulder zegt dat hij vooral kijkt naar de mensen achter de bedrijven die hij financiert. Chris Zadeh viel in zijn smaak doordat hij met zijn getatoeëerde armen open en bloot aan het gesprek begon. Iemand die zo zichzelf is, dat kan alleen maar goed zijn, aldus Mulder.

Ohpen gebruikt de financiering voor uitbreiding in het buitenland en heeft al kantoren in Londen en Barcelona. Of het bedrijf Adyen volgt naar de beurs, weet Zadeh nog niet. "Ons belangrijkste doel is nu het binnenhalen van een van de top 3 banken: Rabobank, ING of ABN Amro. We kunnen nog jaren vooruit."