Zo zit het met die 35 euro per uur voor zzp’ers: geen minimumtarief, wel een norm

,,Het is geen minimumtarief”, zo bleef VNO-NCW-voorzitter Ingrid Thijssen maar herhalen. De verwarring was toen echter al compleet. Het bedrag van 35 euro dat opdook in het polderakkoord van de Sociaal Economische Raad is een eigen leven gaan leiden. In sommige media werd gerept van een minimumtarief. Daarmee werd de suggestie gewekt dat dit bedrag het uurloon zou worden waar alle zzp-ondernemers straks recht op hebben - als de politiek dit voorstel tenminste overneemt.

Maar zo zit het dus niet. In het akkoord van de SER komt het woord minimumtarief dan ook niet voor. Wel wordt er gesproken over ‘een tarief onder het maximumdagloon’ van 30 á 35 euro per uur. Over dat dagloon straks meer. Eerst gaat het over het tarief, dat geen harde ondergrens is, maar eerder een markeringspunt. ,,Een soort norm”, aldus een woordvoerder van de SER. ,,We willen niet verbieden dat zelfstandigen onder de 30 of 35 euro per uur gaan werken.”

Verkapt dienstverband

De norm is bovenal juridisch van aard en moet gaan bepalen vanaf welk moment de Belastingdienst gaat controleren of iemand wel echt een zelfstandige is, of dat er sprake zou kunnen zijn van een verkapt dienstverband. Die laatste categorie wordt ook wel schijnzelfstandigheid genoemd.

Verdient een zelfstandige meer dan 30 à 35 euro per uur, dan mag er volgens de SER vanuit worden gegaan dat deze persoon bewust eigen baas is. Liggen de verdiensten lager, dan mag daaraan worden getwijfeld. Ofwel: het blijft mogelijk om zzp-ondernemers minder dan drie tientjes per uur te betalen, maar dan zal de Belastingdienst wel streng controleren.

Om zelfstandigen te beschermen wordt in dit geval de bewijslast bij de opdrachtgever gelegd. Die moet dus kunnen bewijzen dat de ingehuurde zzp-ondernemer geen werknemer is. Als hij dat niet kan, moet hij alsnog premies gaan betalen.

Naar de rechter

Het idee is dat deze omgekeerde bewijslast ook de zelfstandige-tegen-wil-en-dank een wapen in handen geeft: zzp-onderne’ers die vinden dat zij eigenlijk in dienst genomen moeten worden, kunnen naar de rechter stappen om dit af te dwingen. De opdrachtgever moet dan maar bewijzen dat deze mensen echt zelfstandige zijn.

Dan nog de vraag waarom de grens bij 30 à 35 euro is gelegd. Navraag bij de SER leert dat de inspiratie voor dit bedrag is opgedaan in de Werkloosheidswet (WW). Bij de berekening van de WW-uitkering wordt gerekend met een maximumdagloon. Dit is een bedrag van 223,40 euro per dag. Reken je dat om naar een uurloon, dan kom je uit op 27 euro bij een 8-urige werkdag. Daar is volgens de SER-woordvoerder nog een ‘marge’ bovenop gedaan voor de kosten die iemand, die in dienst is, door de werkgever betaald krijgt, zoals bijvoorbeeld pensioen. Dan kom je uit op een bedrag tussen 30 en 35 euro.