Van ICT'er naar chocolatier: het bijzondere bakavontuur van Virgil Smit

Nee, Virgil Smit praat niet graag over zijn fysieke beperkingen. Liever praat hij over zijn huisgemaakte brownies en blondies, koffiebroodjes, sachertorte of bonbons met een vulling van pistache met karamel. Maar de beperkingen zijn er. En daar heeft hij mee te dealen. Simpel zat.

Sinds 2012 kwakkelt Virgil met zijn gezondheid. Diabetes heeft hij intussen aardig onder controle, maar vooral de chronische zenuw/spierziekte - dunnevezel-neuropathie - dwingt hem effectief met de tijd om te gaan. Want een dag non-stop werken is al jaren geen optie meer: soms moet hij ‘even plat’, om zijn eigen woorden te gebruiken. Hij heeft permanent een branderig gevoel, met name in de lange ledematen. Armen en benen dus. ,,Alsof ik te lang in de zon heb gezeten. Soms voel ik steken. Dolksteken. Net of je even onder stroom staat. Ik kan die momenten echter niet kiezen. Soms word ik er mee wakker.’’

Ik had een vulling voor macarons gemaakt, maar veel te veel. Toevallig had ik ook een chocoladetaart gemaakt en besloot een en ander te combineren. Zo zijn de eerste bonbons ontstaan

Zoals gezegd: de goedlachse Virgil kijkt liever niet naar beperkingen, maar naar mogelijkheden. Want je kunt er volgens hem ook positief naar kijken. ,,Het grote voordeel van bakken is dat er genoeg momenten zijn om je rust te pakken: tijdens het rijzen van het deeg, of tijdens het afkoelen van chocola of vulling voor bonbons.’’

Heel Holland Bakt

Virgil heeft altijd al een passie voor bakken gehad. Als hobbybakker maakte hij regelmatig zuurdesembrood of een taart. Na het kijken van een uitzending van – hoe kan het anders - Heel Holland Bakt, in het begin van de corona-periode, besloot hij zijn hobby serieuzer aan te pakken. Lees: vaker te experimenteren. ,,Ik had een vulling voor macarons gemaakt, maar veel te veel. Toevallig had ik ook een chocoladetaart gemaakt en besloot een en ander te combineren. Zo zijn de eerste bonbons ontstaan. Het maken van goede bonbons is moeilijker dan ik had gedacht. Ik heb het nu aardig in de vingers, maar blijf doorontwikkelen, zowel qua techniek als qua smaken.’’

Virgil heeft vooralsnog eerst de ambitie om quitte te draaien. "Als ik de bedrijfskosten kan dekken, ben ik blij

Virgil Smit verkocht aanvankelijk aan mensen in zijn eigen netwerk, maar door mond-tot-mond reclame is de afzetmarkt groter geworden. Met name de brownies, blondies en bonbons doen het goed: als brievenbuspakketjes. De zoete lekkernijen worden in vetvrij papier ingepakt en gaan dan in een hersluitbaar doosje dat door elke brievenbus past.

Met Virgil Homemade wil hij voorzichtig groeien. Omdat hij volledig is afgekeurd en recht heeft op een uitkering, nam hij eerst contact op met het UWV. ,,Ik wilde goed voorbereid zijn, weten of het überhaupt een goed idee is, een eigen onderneming opstarten. Gelukkig stimuleert het UWV dit soort initiatieven. Bij de Belastingaangifte zal blijken of ik iets terugkrijg of dat ik moet bijbetalen.’’

Hij heeft vooralsnog eerst de ambitie om quitte te draaien. ,,Als ik de bedrijfskosten kan dekken, ben ik blij. Een boekhouder houdt het goed in de gaten.’’ Bij het opzetten van het bedrijf heeft de voormalig ICT’er zoveel mogelijk zelf gedaan: van het bouwen van een webshop en het maken van een ontwerp tot het uitzoeken van de juiste doosjes en etiketten. ,,Ik ben een echte zelfstarter en wil zoveel mogelijk zelf doen.’

Lees ook: Webshop starten en de belasting: hoe werkt dat?

De positieve grondhouding en het doorzettingsvermogen heeft hij ongetwijfeld van zijn ouders meegekregen. ,,Mijn ouders komen uit Indonesië en zijn in het begin van de jaren vijftig als repatrianten met de boot naar Nederland gekomen. Iedere buitenlander die naar Nederland komt, stuit op weerstand. Mijn ouders kwamen met helemaal niks en zijn gewoon begonnen. Eerst in Den Haag, daarna in Amsterdam en Nieuwegein, de plek waar ik ben opgegroeid.’’

Cees Holtkamp en Emilie Wapnick

Zijn ouders zijn een belangrijke inspiratiebron, net als de beroemde banketbakker Cees Holtkamp. ,,Ik ken hem niet persoonlijk, maar kreeg van mijn dochter een boek van hem. Zijn recepten lukken altijd. Ook laat ik me graag inspireren door Emilie Wapnick, schrijver van het boek ‘Hoe word je alles?’ Ze plaatst alles in perspectief.’’

Virgil werkt vooralsnog in de thuiskeuken, maar ideaal is het niet: de ruimte is beperkt, bovendien moet er rond de klok van zes uur ook gewoon gekookt worden. Elk hoekje wordt benut, de grenzen zijn eigenlijk bereikt. De oplossing is gelukkig niet ver weg: achter zijn huis staat een schuur die kan vrij eenvoudig kan worden getransformeerd tot semiprofessionele bakkerij. Virgil wil – hoe kan het anders – zo veel mogelijk zelf doen: wanden isoleren, vloer leggen, de keuken inrichten. In die nieuwe ruimte is plek voor onder meer een grote werktafel, vriezer, koelkast, deegkneder en een mouleermachine, een absolute must voor iedere chocolatier.

Crowdfunding

Hij is hard aan het sparen, bovendien is hij via GoFundMe een crowdfundingsactie begonnen. De chocolatier wil voorzichtig opschalen en heeft daarbij een financieel zetje nodig. Hij merkt dat mensen van zijn baksels genieten. Vooral daarom wil hij het doen. Bovendien wil hij iedereen laten zien dat je na je vijftigste levensjaar prima een eigen onderneming kan opzetten. Zelfs als je volledig bent afgekeurd. Virgil kijkt namelijk niet naar beperkingen, maar focust op kansen.

Virgil Smit - een tikkie eigenwijs misschien – is een doorzetter en goedlachse optimist. En, het moet gezegd, vooral de bonbon met ganache van witte chocola en sinaasappel smaakt héél erg lekker.