‘Als ik zestig word, wil ik stoppen in de horeca’, zei Anne Hager altijd. En dat is volgend jaar. Maar ja, zijn vrouw Jogiena Zeinstra is een stuk jonger en samen zijn ze eigenaar van een goedlopend eetcafé bij het pontje in Wyns, op een unieke plek langs de route van de Fietselfstedentocht.
Toch is het ook voor haar wel mooi geweest, zegt Jogiena nadat ze zichzelf een kop koffie heeft ingeschonken. ,,Ik ben hier begonnen als meisje van vijftien. De kinderen zijn opgegroeid in zaak, de kinderwagen stond in het magazijn en de box naast de spiegel bij de bar. Ze weten niet beter, maar ze vinden het nu wel fijn als we wat vaker thuis zijn.”
Lees ook: Na 40 restaurants in Nederland gaat Peter met horecaketen Zusje naar Duitsland
Bijbaan in de bediening
Anne en Jogiena leerden elkaar kennen toen zij als middelbare scholier aanklopte voor een bijbaan in de bediening. Ze ging naar de hotelschool en kreeg verkering, maar bleef werken in De Winze, waar Anne samen met zijn toenmalige vrouw de scepter zwaaide. Beider relaties eindigden en op de rondvaartboot sprong de vonk tussen hen over, vertelt Anne.
Als ondernemer ben je altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden
Anne Hager
Strikte taakverdeling Jogiene en Anne
,,Als ondernemer ben je altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Zo hadden we een tijdje een boot waarmee we gasten van A naar B voeren. Die had jij onder je hoede.” Jogiena: ,,We gingen dan leeg weer terug en zo raakten we op een andere manier in gesprek.”
Dat klikte zo goed, dat zij bij hem introk in de bovenwoning van het restaurant. “Dan ben je 24/7 met elkaar”, beaamt hij. ,,Maar alleen zou het niet kunnen.” Zij: ,,Ik zou het ook niet willen. Het is samen of niet.”
Al snel ontdekten ze dat een strikte taakverdeling voor hen beiden het beste is. Dat betekent dat Anne in de keuken staat en verantwoordelijk is voor het personeel en dat Jogiena het gezicht van ‘voor’ is en de boekhouding doet. ,,In het begin moesten we dat wel even uitzoeken, wat werkt en wat niet”, herinnert zij zich.
Dingen minder goed loslaten
En natuurlijk gaat het thuis ook vaak over het werk. Zelfs op vakantie staat de radar aan. ,,Dan kijken we hoe anderen het doen. Je bent eigenlijk altijd wel bezig met het bedrijf”, zegt Anne. ,,Omdat we altijd zelf op de vloer hebben gewerkt, kennen en herkennen we de mensen”, vult Jogiena aan. ,,Met sommige families lopen we al heel lang op.”
En natuurlijk is dat niet altijd leuk. ,,Wat ik heb moeten leren, is om dingen die minder goed gingen los te laten”, zegt zij. ,,Als we bijvoorbeeld een lunch niet konden behappen. Dat zat me dan dwars, dan had ik de behoefte om het er nog even over te hebben. Jij zei dan: als we naar boven gaan, is het klaar.”
Die bovenwoning is inmiddels verruild voor een huis aan de overkant van de straat, dat meer ruimte biedt voor hun drie kinderen van 18, 13 en 11 jaar oud. Zij zijn ook een belangrijke reden om de zaak te verkopen. ,,Tijdens corona moesten we dicht”, vertelt Anne. ,,Dat was de eerste keer dat we kerst met de familie konden vieren. De kinderen vonden dat prettig.”
Ik vind het heel leuk om buiten mijn eigen pôle, zoals ze in het Fries zeggen, te kijken
Jogiena Zeinstra
Van horeca naar het onderwijs
Sindsdien is De Winze met de kerstdagen gesloten. En ook doordeweeks blijven de deuren in het winterseizoen van maandag tot en met donderdag dicht. Jogiena: ,,Er is meer dan het bedrijf, dat heeft corona ons wel gebracht.”
Financieel was dat haalbaar, want beiden werkten al parttime in het horecaonderwijs. Anne begon als invaller op een praktijkschool in Drachten en heeft daar nu een vaste baan, zijn vrouw geeft les op een mbo-school in Leeuwarden.
Lees ook: Nars opende in no-time drie oudhollandse bistro’s: ‘Het is eigenlijk leuker als het níét goed gaat’
Tropenjaren voor koppel
Dat geregelde bestaan bevalt hen wel. ,,Ik werk nu dik veertig jaar in de horeca en soms waren het tropenjaren”, zegt Anne. ,,Het onderwijs is een andere tak van sport, maar het mooiste is dat ik dat vanuit mijn ervaring kan doen.”
En dat merken zijn leerlingen, daar is hij van overtuigd. „Echte praktijkervaring kun je niet uit een boek halen. Van hygiëne tot planning, van samenwerken in de keuken tot omgaan met drukte – ik kan ze laten zien hoe een professionele keuken draait, niet alleen vertellen hoe het zou moeten.”
Gewoon een collega
Voor Jogiena is het ook belangrijk om zichzelf te blijven ontwikkelen. Ze is naast docent ook spreker bij uitvaarten en ze volgt de lerarenopleiding Nederlands. ,,Ik vind het heel leuk om buiten mijn eigen pôle (eilandje, red.), zoals ze in het Fries zeggen, te kijken. En om op een andere manier met collega’s samen te werken. Hier heb ik een aansturende functie, op school ben ik gewoon een collega.”
Een leven zonder De Winze, dat zal wennen zijn voor het horecastel. ,,Maar we hebben hier een mooie tijd gehad en we hebben iets om over te dragen”, meent Anne. ,,Een collega zei: stoppen is ook ondernemen. Dat vond ik heel treffend.”
Over een gezamenlijk gespreksonderwerp hoeven ze zich in elk geval geen zorgen te maken. Dat is het onderwijs – en dan vooral de vraag hoe je een nieuwe generatie enthousiast maakt voor het vak. Jogiena: ,,We blijven werken voor de horeca. Maar dan voor de toekomst van de horeca.”
