Deze HR-koningin werd miljonair dankzij haar succesbedrijf

Hoe kan u nu in amper tien minuten weten of een start-up de moeite waard is om een half vermogen in te investeren?

Ik probeer vooral in te schatten wie de mens is die voor me staat. Een goed idee is één ding - zo zijn er duizenden - maar het is de ondernemer die erachter zit die het verschil moet maken. We hebben fantastische producten gezien, maar die zijn niet altijd levensvatbaar. Een slimme uitvinder is niet zelden iemand die moeilijk z'n vernuftige vondst kan vermarkten. We zagen veelbelovende start-ups die gefinancierd zijn door de bedenkers en hun familie, maar die al van in het begin een verlies van 25.000 euro per maand draaien. Dan blijft het niet duren, hoor."

Vreest u niet de perceptie dat 100.000 euro voor iemand zoals u hetzelfde is als een paar schoenen voor de gewone man?

"Ik denk dat we op dat vlak voorzichtig moeten zijn, ja. Voor de meeste mensen zijn de bedragen waarover het in het programma gaat gigantisch. We hebben wel aan de makers gevraagd om het geld niet zichtbaar op tafel te leggen zoals in 'Dragons' Den', de Japanse format waarop de show is gebaseerd. Dat zou fout overkomen. En we zorgen er ook voor dat het aantal geslaagde pitches wat verspreid is over de uitzendingen. Anders lijkt het alsof het niet op kan. Het stelde me trouwens wat teleur hoe licht sommige kandidaten over geld spreken. Ze vragen achteloos 100.000 euro voor 10% aandelen zonder goed en wel te beseffen dat ze dus vinden dat hun start-up één miljoen euro waard is. Beetje dimmen, hé. Investeerders spelen niet voor bankier of voor Sinterklaas."

Hoe bent u zelf ondernemer geworden?

"Eerder toevallig. Ik heb helemaal geen economie gestudeerd: eerst een jaar verpleegster en daarna heb ik toerisme gevolgd. Honderd sollicitatiebrieven heb ik gestuurd, maar niemand moest mij blijkbaar hebben. (lacht) Als student ben ik dan toen begonnen op de receptie van camping 'Vakantiegenoegens'. Dat heb ik vier jaar gedaan. De hectiek met meer dan duizend gasten in de zomer ging gepaard met de rust van de winter. Toen volgde ik de ene cursus na de andere. Gewoon om thuis weg te zijn. Mijn ouders hadden een plantenkwekerij en op handen en voeten in de serres kruipen was niets voor mij. Dat was wederzijds trouwens."

"Mijn vader zag in mij geen bedrijfsleider. Als hij sprak over z'n opvolging keek hij naar z'n twee zonen. 'En ik dan?', dacht ik. 'Zoekt gij u maar een rijke dokter, meisje', zo klonk het. 't Is uiteindelijk een computerspecialist geworden. (lacht) Dat was een hele andere tijdsgeest dan vandaag en ik heb het mijn ouders ook vergeven. Ze zijn nu heel trots op mij, al zullen ze het mij zelf nooit zeggen. Maar voor mij waren dat soort uitspraken wel dé drive om mij dubbel zo hard in te spannen. Na een tijdje op een interimkantoor ben ik toen samen met een vennoot (de flamboyante zakenman Philip Cracco, red.) Accent begonnen."

Waar heeft ú destijds uw idee 'gepitcht'?

"In de ontvangsthal van de steenbakkerij van Aimé Desimpel op een zaterdagmorgen. Via z'n secretaresse waren we daar binnengekomen. Hij ging in de politiek, stond bekent als hulpaardig en kreeg wekelijks vragen van potentiële kiezers om zonen of dochters aan werk te helpen. Een interimkantoor kon hem zo weleens van pas komen. Op een A4'tje had Philip onze plannen geschreven en na vijf minuten was dat bij Aimé beklonken. Het geld lag er. En hij heeft nooit zijn beklag gedaan.”

Accent groeide uit tot een megabedrijf met meer dan 250 kantoren. Hoe verklaart u dat?

"Cracco en ik waren heel complementair. Hij verzorgde de marketing en ik was sterk in de dagelijkse bedrijfsvoering. We hebben ons ook altijd professioneel laten begeleiden door aandeelhouders en externe bestuurders. Nooit de slimste willen zijn en als underdog vechten: dat is een interessante houding voor een ondernemer. Wij luisterden overal, keken over het muurtje hoe anderen het deden, studeerden veel en kopieerden wat goed was."

Hoe was het aan de zijde van de Vlaamse 'Wolf of Wall Street'? De verhalen over de bedrijfsfeestjes bij Accent zijn niet van de poes.

"Die komen vooral van mensen die niet op die feestjes aanwezig waren, hoor. De sector heeft zich altijd afgevraagd hoe wij erin slaagden zo'n groeiparcours af te leggen. Veel roddels komen van de concurrentie. Het was wel rock-'n-roll, zeker toen we nog kleiner waren. Bij ons was 95% van het personeel een vrouw, maar vergis u niet: die kunnen keihard werken maar evengoed binnen de vijf minuten op tafel staan dansen."

Uzelf blijft ook nog steeds keihard werken ondanks dat u op de 234ste plek staat op derijkstebelgen.be met een geschat vermogen van 76 miljoen euro. Bent u niet jaloers op mensen die rustig een dagje slijten op camping 'Vakantiegenoegens'?

"(lacht) Daar krijg ik helaas geen energie van. Dat heb ik een beetje met mijn opvoeding meegekregen. Mijn ouders werkten ook zeven op zeven. Nietsdoen staat gelijk aan een instant-schuldgevoel. Ik ben trouwens geen fan van die rankings met rijke Belgen. Ik vraag me af waarop ze zich baseren."

Maar toch: u kan dus nooit eens lui zijn?

"Ik probeer dat weleens, maar voel me dan snel schuldig. Op reis gaan hou ik doorgaans maar een dag of drie vol en dan zegt mijn man gewoonlijk: 'Allez, 't spelletje begint weer.' Dan word ik zenuwachtig, begin ik mijn mensen te bellen en kom ik liefst weer snel naar huis. Raar, hé?"

Profiel

Conny Vandendriessche (53) uit Roeselare richtte in 1995 Accent Jobs op met Philippe Cracco. De omzet explodeerde van 5 miljoen euro in 1996 tot 311,7 miljoen euro vandaag. Vandendriessche heeft nog 35% van het bedrijf in handen, maar met de dagelijkse leiding houdt ze zich niet meer bezig. Derijkstebelgen.be plaatst haar op nummer 234 met een geschat persoonlijk vermogen van 76 miljoen euro.