Dit zijn de succesgeheimen van een van Nederlands duurste hotels ooit

Daar zit hij, boven de legendarische Industrieele Groote Club aan de Dam, in zijn nieuwe hotel: TwentySeven. Zestien suites pure luxe met een prijskaartje van 750 tot 7500 euro per nacht. "Ik ben een malloot," zegt Eric Toren bij wijze van welkom.

24-uurs-à-la-carteservice op sterrenniveau

Hij leidt rond door de keuken van Bougainville, 24-uurs-à-la-carteservice op sterrenniveau. De dozen wijn van topsommelier Lendl Mijnhijmer zijn zojuist gearriveerd. Daar is de chef's table. Toren: "De mooiste van Nederland." Allicht.

Personal shopper

Design van Braquenié, Fadini Borghi, Nobilis en Ascensión Latorre. Bulletproof sounddoors. Een butler? Een PA? Een nanny? Een personal shopper om aan de overkant bij de Bijenkorf inkopen te doen? Geen enkel probleem.

Toiletverwarming

Een halfjaar is het hotel nu open. De drie maanden daarvoor werd al proefgedraaid. Hoe gaat dat? Iemand vergeet de begrenzer van het volautomatische toilet in te stellen, waarna de bril opwarmt tot honderd graden. En ja: er zat een gast op.

Pijn

Kan gebeuren. Alles is opgelost, de zaken draaien goed. Voor in de mond van Toren bestorven ligt het woord: droom. Al snel gevolgd door: verwenmoment en gastgevoel.

Hij maakte, met de hulp van zijn vrouw Petra, zijn grote steun en toeverlaat, van het verwaarloosde hotel Toren van zijn ouders op de Keizersgracht een goudmijn. De opbrengst van de verkoop investeerde hij in project TwentySeven, waarover hij samen met zijn vrouw de directie voert. "Het is de laatste keer," zegt hij. "Dat heb ik haar beloofd."

Neuropathie

Trap op trap af. Hij weet nu al: dat gaat hem vanavond bezuren, of hooguit morgenochtend. Pijn, altijd pijn. Toren heeft neuropathie, een progressieve ziekte aan de zenuwen, die hem het gevoel geeft alsof zijn handen en voeten voortdurend bevriezen en dan weer ontdooien.

De pillen die hij ervoor had, maakten hem chagrijnig en hij kreeg er hoofdpijn van. Daar is hij dus ook maar weer mee gestopt.

Boeddhist

"Ik gooi de boeddhist in mij erin," zegt hij. "Ik kan tijdens een kaakoperatie in slaap vallen. Ik loop elke dag over hete kooltjes of over een spijkerbed, zo je wilt. Laat mij maar pijn hebben, want als je pijn hebt, weet je tenminste dat je leeft."

Parkeerkaart voor invaliden

Belt de gemeente: meneer Toren, wij lezen in de krant dat u gezond bent. "Dat ging over mijn parkeerkaart voor invaliden. De buren hadden geklaagd. Ik zeg tegen die mevrouw: als u mijn medisch dossier leest, kunt u zien dat er onomkeerbare zenuwschade is, wilt u mij niet meer lastigvallen."

Inspiratiebron

"Natuurlijk wil ik niet bekendstaan als invalide man. Wat heeft dat nou voor zin? Dat leest de bank ook. Ik kom er nu voor uit, omdat ik bewezen heb dat de neuropathie mij er niet onder heeft gekregen. Misschien kan ik zo een inspiratiebron zijn."

Bent u naar de hotelschool geweest?

"Dat vond ik niet nodig. Ik was een recalcitrante jongen die alles al wist. Pas toen ik veertig was, ben ik een opleiding gaan doen voor neurolinguïstisch programmeren, transactionele analyse en familieopstelling. Ik ben erkend therapeut."

Waarom had u daar behoefte aan?

"Omdat mijn vrouw ervandoor ging."

U bent gaan studeren om uw relatie te redden?

"Ik wilde weten hoe het mogelijk was dat ik er als laatste achter kwam dat mijn partner niet gelukkig was. Dan mag je wel wat bijleren. Ik dacht: bij een volgende relatie gaat me dit niet gebeuren."

"Zoals ik al zei: ik wist alles al. Maar wat je daar leert is: wat is voor de ander de waarheid? Mijn ex en ik zijn nu al vijftien jaar beste vrienden, ook onze nieuwe partners."

En u dacht toen: zo wil ik mijn hotel ook wel runnen?

"Je leert respecteren dat een ander ook gevoel heeft. De kunst is om verbinding te maken tussen je hart en je gast. Op het moment dat jij denkt: dit wil ik niet betalen voor wat ik krijg, waarom geef je het dan wel aan de gast? Jezelf verplaatsen in de gast, dat is op zich heel makkelijk. Maar voor sommige mensen heel moeilijk."

Wat komen er voor mensen in uw hotel?

"Tot mijn verbazing heel veel Nederlanders. Mensen die er echt een avondje uit van maken, meestal zonder kinderen. Ik erger me kapot als dit een hotel voor de rijken wordt genoemd. Mensen sparen ervoor, kinderen geven hun ouders een dagje in het wow-hotel. Dat is voor iedereen te doen."

Ik dacht meer aan rocksterren, rijke Russen en Arabieren.

"Die komen ook. Gewoon, de mensen die anders in het Conservatorium Hotel of het Amstel slapen. Staat er in hun paspoort his royal highness, maar daar mag je ze dan weer niet op aanspreken, want ze willen hier incognito aan de bar zitten."

Wat krijgen die van u dat ze elders niet krijgen?

"Privacy, want je kunt hier niet zomaar naar boven lopen, zoals in grote hotels. Ze zijn onder soortgelijken, in elk geval onder mensen die een zeker tarief betalen."

Ik zal maar niet naar namen vragen.

"Nee, die ga je toch niet krijgen, maar ze zijn wel wereldberoemd."

Is Beyoncé langs geweest?

"Wel andere toppertjes."

Vindt u dat nog steeds leuk?

"Als simpele hotelier vroeger wel. Dat je kinderen zeggen: vraag je om een handtekening? Maar nu? In het buitenland heb ik wel in hotels gezeten met de familie Agnelli van Fiat. Of met Bill Gates. De prins van Monaco. Misschien is het de Nederlandse aard: ik maak dan gewoon een geintje over voetbal. We zijn allemaal naakt geboren."

Is het niet een beetje treurig: al die luxe?

"Als een gast hier vijfduizend euro betaalt voor een nacht, worden wij aangeslagen voor 350 euro aan toeristenbelasting. En zijn dat mensen die iemand een klap op hun hersens geven of een portiek vol piesen? Nee, ze gaan naar de Bijenkorf om nog meer geld uit te geven."

"Alles met elkaar is die toerist van mij goed voor dertigduizend euro. In de leisure gaat per jaar tien triljoen euro om. Ik weet niet eens hoeveel dat is, maar dat het veel is weet ik wel. In het buitenland vinden ze dat je succesvol bent als je je luxe kunt permitteren, hier moet je je ervoor schamen. Dat is zo..."

Nederlands?

"Zoals mijn vader altijd zei: rood Nederlands."

Heeft u daar zo'n hekel aan?

"Mijn eerste vrouw was van de PSP. Haar vrienden zeiden: Eric, je bent een kapitalist, maar wel de meest socialistische die we kennen, want je geeft alles weg. Het is simpel: als we er niet voor willen werken, hebben we straks met zijn allen gewoon lekker niks."

Wat was de meest exorbitante wens die u heeft meegemaakt?

"Iemand zei tegen de butler: de drone van mijn zoon is stuk, hij wil een nieuwe. Hebben we voor 1200 euro zo'n ding uit de winkel gehaald. Maar toen ze erachter kwamen dat ze er op de Dam niet mee mochten vliegen, gaven ze hem onbetaald terug. Zat ik opeens met een drone. Lekker. Ik mag er zelf ook niet mee vliegen in Amsterdam."

"Als iemand een fles wijn van tienduizend euro opentrekt en daar echt van geniet? Is dat exorbitant? Ik heb een gast gehad die zijn sigaar aanstak met een briefje van honderd. Daar kan ik wel de pest over in hebben. Dat is niet fair. Hetzelfde als iemand moedwillig zijn kamer sloopt en zegt: ik betaal de rekening wel. Die hoeft niet terug te komen. Dingen kapot maken, dat is niet duurzaam."

Maar verder mag alles?

"Zolang het binnen de wet is."

Als een gast bij u tien prostituees bestelt...

"Dan zijn er in elk geval negen prosti­tuees heel gelukkig, want daar heeft zo'n man alleen maar naar kunnen kijken. Dat is weer heel andere duurzaamheid."

Hoe bent u in het hotelvak verzeild geraakt?

"Ik ben geboren in de Van Breestraat, waar mijn ouders een pension begonnen. Ik werd daar met mijn vijf zussen op één kamertje gegooid, zodat er twee kamers vrij kwamen voor de verhuur. Toen konden ze een pand op de Keizersgracht kopen. Dat werd het hotel Toren."

Dan liepen de zaken goed.

"Het ging met veel steun van vrienden en kennissen. En van woekeraars. Dat was in de jaren zestig heel normaal: vijftien, twintig procent rente per maand."

Was het een aardige vader?

"Hij was een tiran."

U zegt dat heel kalm.

"Hij was een alcoholist met losse handjes. Maar hij had ook zijn eigen waarheid. Dat leer je nou bij zo'n opleiding."

Hoe bedoelt u?

"Hij kwam van een gegoede bakkerij in Friesland. Op zijn veertiende werd hij verliefd op een boerenmeisje. Dat kon natuurlijk niet, dus stopte zijn moeder hem een paar weken in het kolenhok om van die gekkigheid af te komen. Toen is hij weggelopen."

Dat lijkt mij geen excuus.

"Nee, maar mijn jeugd heeft mij ook dingen gebracht."

Wat dan?

"Kijk, ik kreeg vroeger een oude broek van mijn zus voor mijn verjaardag met aan de pijpen een stuk gordijnstof om hem langer te maken. Mijn oudste zoon had al drie treinen toen hij drie was en drie racebanen. Wat heb je dan bereikt? Zo'n kind krijgt het later toch moeilijker. Ze zeggen weleens: de beste ouders zijn ouders die hun kinderen verwaarlozen, want die worden veel sneller zelfstandig."

"In 1974, op mijn elfde, is mijn vader vertrokken naar Spanje, maar hij bleef de eigenaar van hotel Toren, dus kwam hij altijd terug. Soms een week, soms een dag, maar altijd dronken. We vierden het als hij weer ging."

Wat deed hij in Spanje?

"Daar zat hij op zijn boot met zijn vriendin."

En uw moeder?

"Die was allang blij dat hij er niet was. Ze runde het hotel. Als ze hem had verlaten, was ze met niets achtergebleven. Maar weet je: het is makkelijk om in een zielig verhaal te blijven hangen. Hoeveel mensen zijn er niet ongelukkig omdat ze tot hun honderdste alles laten bepalen door wat ze in de eerste zestien jaar van hun leven hebben meegemaakt. Je hoeft geen mensen pijn te doen omdat je zelf pijn hebt gehad."

Dat deed uw vader dus wel.

"Alcoholisten zijn geboren agressief. Als hij niet had gedronken, had hij niet geslagen. Mijn vader was niet alleen slecht. Fysiek lijk ik erg op hem."

Bent u zelf een drinker?

"Ik ben als mijn moeder: als wij drinken worden we vrolijk. Uiteindelijk val ik ergens met de slappe lach in een bad. Ik ben geen opkropper. Ik loop niet rond met frustraties die er met behulp van de drank uit moeten."

"Natuurlijk had ik een andere jeugd willen hebben, maar met mijn zussen heb ik door alle ellende die we hebben gehad een enorm sterke binding. We zijn allemaal op de begrafenis van mijn vader geweest en we hebben gezegd: pa, je was een wanhopige alcoholist, maar we hielden wel heel veel van je."

U kunt makkelijk dingen achter u laten?

"Vergeten doe ik het alleen niet. Als kind kon ik mijn vader naar het leven staan. Op mijn zeventiende, ik was inmiddels een kop groter dan hij, zei ik tegen hem: je mag de hoek uitkiezen. Precies wat hij altijd tegen mij zei. Toen was het klaar."

U heeft natuurlijk wel een mooi hotel van hem geërfd.

"Ik heb anderhalf keer de waarde moeten betalen."

Waarom?

"Omdat ik de zoon van de baas was, zei mijn vader. Ik had door zijn toedoen al genoeg kansen gekregen in het leven. Een keer de waarde ging naar mijn vader, een halve waarde naar mijn moeder. Had zij ook nog wat."

U had toch kunnen zeggen: dan koop ik wel een ander hotel?

"Ik wist dat het hotel in potentie tien keer zo veel waard was."

Heeft hij uw succes nog meegekregen?

"Zijn vriendin zei tegen mij: hij was heel trots tegen andere mensen. Tegen mij heeft hij daar nooit van laten merken. Hij was opgevoed met het idee dat je van complimentjes een watje wordt."

"Het enige wat ik hoop, is dat mijn kinderen trots op me zijn als vader. En dat mijn vrouw gelukkig met me blijft."

Volgens uw ex-vrouw bent u een ontzettend dominante man.

"Ik ben bloody dominant."

Nog steeds?

"Ja."

Waarin uit zich dat?

"Dat weet ik niet."

U bent hier de therapeut.

"Een heel snelle analyse van mezelf? Het is heel simpel: dominante mensen hebben over het algemeen een sterke bewijsdrift. Als je als kind geen opvoeding krijgt, maar wel steeds hoort dat je niets voorstelt, als er alleen agressie is en geen liefde, ga je knokken om iets te bereiken. En als je het dan hebt bereikt, is het ook weer niet genoeg. Heb je hem?"

Bent u zo'n man die door het restaurant loopt en de messen recht legt?

"Ik ben een man die tegen de restaurantmanager zegt: moet jij niet even naar de Pearle?"

Zijn ze bang van u?

"Toen ik een paar dagen ziek was, hadden ze me gemist. Ik was stomverbaasd, totdat ik me bedacht dat ze niet mij misten, maar de leider. Als die er niet is, weet niemand meer wat hij moet doen. Erdogan is toch ook weer gekozen."

"Wat denk je? Je staat daar zeven dagen in de week, dag en nacht in een wereld van drank en andere verleidingen. Ooit een hoteldirecteur gezien die niet dominant is? Roberto Payer van Hilton en Waldorf Astoria wel eens gezien? Die staat er toch ook als een mannetje? Als hij dat niet doet, wordt hij weggewalst."

"Die horecamensen zijn bijdehand hoor. Als hobby had ik een kroeg op de Leliegracht. Als de barkeeper boos op mij was, riep hij: een rondje van Eric voor de hele zaak, want hij was niet aardig voor mij. Dat was Bob. Bob, de zingende bar­keeper."

U heeft op de nonnenschool gezeten.

"Ik had een moeilijke vader, maar die nonnen. Hoeveel linialen ze wel niet kapot geslagen hebben op mijn linkerhand. Ik kan nu ook met rechts schrijven."

"Mijn vader was atheïst, maar ik zat in het kerkkoor. Mijn moeder is nog steeds erg gelovig. Ze is 85 en zit geloof ik in Schotland. Een vrouw van de wereld. Een lieve schat, maar altijd hard aan het werk. Ook geen makkelijk leven. Om de drie dagen had ze een blauw oog. Ik heb het met haar besproken: mama, hoe heb jij je kinderen toch zo onveilig op kunnen laten groeien? Ze zei: waar had ik naartoe gemoeten?"

"Bij vrouwen die in een langdurige relatie zitten met een alcoholist zie je een vreemd soort dynamiek. Die blijven zeggen: normaal is hij niet zo. Terwijl zij en hun kinderen elke dag in elkaar worden gehengst."

"Ik kan daar met mijn pet niet bij. Ik vind het verschrikkelijk als kinderen bij ouders mogen blijven die hen bewust mishandelen."

Net zei u nog dat ze daar weerbaar van worden.

"Ik wil naar het halfvolle deel van het glas kijken. Als ik dat niet doe, moet ik vaststellen dat mijn hele jeugd zinloos is geweest. Maar ik praat niemand goed die zijn kind een klap geeft. Mensen met een agressieve dronk trekken mij meteen in het rood."

Bent u nog steeds gelovig?

"Ik ben een vrij mens, maar als ik straks op het pad naar boven ga - gesteld dat er een God is - moet Hij natuurlijk wel zeggen: welkom Eric, jij bent een goed mens geweest."