Voor 50 miljoen euro het meest milieuvriendelijke hotel van Amsterdam neerzetten en dan loopt twee dagen na oplevering nog een van de toiletten als een watervalletje door. "Daar moet echt nog iets aan gebeuren," zegt Jennifer Westers resoluut tegen hoteldirecteur Nico Evers, toch een veteraan uit het Amsterdamse hotelleven.
Vijftig jaar
Ook na vijftig jaar en zestien hotels is het nog geen tijd om de boel los te laten. "Desnoods staan we hier de kamers te stofzuigen."
Lees ook: Hotel New York: in 25 jaar tijd uitgegroeid tot horeca-icoon in Rotterdam
1500 opleverpuntjes zijn er nog en het is zaak ze allemaal te laten fixen. Nu zijn ze nog van de bouwer. "Als we er niet alert op zijn, moeten we het straks zelf doen," zegt Harry Westers. "Bij een aantal wastafels bleek warm water koud te zijn en koud water warm."
Het Guggenheim had er kunnen komen, of een dependance van het Rijks. Maar wat er op de kop van het Java-eiland kwam, was Hotel Jakarta, hoogstwaarschijnlijk het laatste nieuwbouwhotel dat mag worden gebouwd in het drukte vrezende centrum van Amsterdam.
ss Rotterdam
De hotelplannen dateren uit een ander tijdperk, toen de stad de komst van werkgelegenheid, bedrijvigheid en bezoekers nog toejuichte. "Ik denk dat er wel 28, 29 plannen voor dit hotel waren," zegt Westers (68). "We waren er vrij laat bij, omdat we onze handen vol hadden aan de ss Rotterdam."
Het familiebedrijf had toen net een kleine 30 miljoen euro neergelegd voor de voormalige oceaanlijner, die met een kostenpost van 265 miljoen in plaats van de begrote 6,5 miljoen een Titanic was geworden voor huizencorporatie Woonbron.
"Het heeft lang geduurd voordat we die zaak op de rails kregen. Maar deze kans konden we niet laten liggen. We waren al zo lang bezig in Amsterdam."
Houten hotel
Hij vond het zelf ook een verrassing dat zijn WestCord na de eerste schifting op de tweede plek terechtkwam. "Leuk hoor, maar verder geen kans. Onmogelijk dat de nummer één dit nog uit handen zou geven." Maar dat deed nummer één dus wel. "Voor we het wisten, hadden we een hotelproject in Amsterdam." Hij geeft alle credits aan het ontwerp van de Amsterdamse architect Bjarne Mastenbroek. Jakarta is een houten hotel. Van de 200 geprefabriceerde houten kamers die als jengablokken aan elkaar geklonken zijn, tot de 30 meter hoge houten draagbalken die het gebouw stutten.
De investering van 50 miljoen is twee keer zo hoog als WestCord normaliter in een nieuw hotel van zo'n omvang steekt. "Dat gebeurt ook alleen in Amsterdam." Het is ook de prijs van alle duurzaamheidsoplossingen die de gemeente bij de aanbesteding verlangde, van een warmte-koudeput tot een dubbele glasgevel en zonnepanelen op het dak, die het hotel het meest energieneutrale van de stad maken.
Het hart van Jakarta is een atrium met een tropische tuin vol volwassen bomen, met dank aan de Amsterdamse Hortus Botanicus. Met het Tropeninstituut wordt gepraat om een deel van de collectie, nu opgeslagen in diens kelders, te laten zien. Alleen een Indiana Jonesachtige touwbrug over de bush ging Westers weer net te ver. "Ik had er 12.000 euro voor over, maar toen het over de 50.000 heen ging, ben ik ermee gestopt."
Boerenwijsheid
Hotel Jakarta is ook een overwinning op al die internationale hotelformules die met kapitale investeerders in Amsterdam neerstrijken. Harry Westers: "Ik vind dat wel eens spijtig. Alsof wij Nederlanders niet welkom zijn."
Een familiebedrijf heeft ook zijn voordelen Aan duurbetaalde conceptbedenkers hebben ze een broertje dood. "Ja, voor zo'n ontwerp heb je een architect nodig en voor al die milieu-installatie deskundigen. Maar hoe we een hotel moeten neerzetten, weten we zelf toch echt het beste." "Waarom geld uitgeven aan mensen die het ook allemaal bedenken?" zegt Jennifer Westers. "We zijn echt wel zelfredzaam, daarvoor hebben we inmiddels voldoende boerenwijsheid."
Bakkerij Westers
Ook de door de gemeente gevraagde buurtfunctie werd in huize Westers bekokstoofd. "We hadden al een koffiebar gepland, maar die heb je op het Java-eiland wel meer. Voor het hotel zelf bakken we toch al eigen brood. Waarom dat dan niet meteen verkopen?" En zo broedde Bakkerij Westers uit. "We gaan het nu ook doen bij ons hotel in Groningen en bij Hotel New York in Rotterdam."
Daarmee is de cirkel rond. Vader Emo Westers bakte in de jaren zestig op Vlieland in het campingseizoen elke nacht 1600 broden voor de toersitenhorden. In de winter verdiende de bakker overdag bij door helmgras te steken in de duinen. Met het zuurverdiende geld kocht hij vijftig jaar terug hotel De Wadden voor Harry, de jongste van vier kinderen. Achttien was Harrie toen. De Wadden had in de levensfilosofie van vader Emo een levenstaak voor de jongste zoon moeten zijn, maar Harrie Westers wilde meer. Er kwamen badkamers in de kamers, er kwam een tweede hotel op Vlieland en vijftien jaar vocht hij voor nummer drie op het Waddeneiland, wat uiteindelijk kroonjuweel Seeduyn werd.
Vasteland
Ook op Terschelling en Ameland streek Westers neer, daarna lonkte het vasteland. "We waren op de eilanden uit ons jasje gegroeid," zegt Jennifer Westers (53). "Mensen vonden ook dat we wel genoeg hadden."
"In Amsterdam kregen we alle steun van de gemeente en van collega's die ons hielpen. We hebben er het Art Hotel gebouwd en later het Fashion Hotel." Van bekoelde liefde is op de Wadden overigens geen sprake. "Op de eilanden zeggen ze nu al: we gaan een nachtje bij Harry slapen in Amsterdam."
Wel wordt het familiebedrijf WestCord, de groep met 900 werknemers en een jaaromzet van boven de 100 miljoen euro, vanaf het Friese vasteland bestierd. Vanuit de woonboerderij die ze bij Harlingen betrokken toen de middelbare school lonkte voor de kinderen. Die maken zich - inmiddels volwassen - op voor het hotelleven. De één loopt na de Hotelschool mee in Jakarta, de ander draait na zowel Hotelschool als Nyenrode warm om het bedrijf van zijn ouders over te nemen. "Al toen ze jong waren verkochten ze ijsjes op het strand."
Behapbaar
Zestien hotels telt het vijftigjarige familiebedrijf nu in Nederland, de bouw van nummer 17 in Groningen is deze week begonnen. Een behapbaar aantal, vinden ze."Ik heb altijd ook financieel, twintig hotels als maximum in mijn hoofd gehad. Bij meer verlies je het overzicht. We hebben ook wel eens in Maastricht gekeken, maar dat is vanuit Harlingen toch een roteind rijden."
"Maar ja, geen idee wat de volgende generatie gaat doen. Mijn vader vond het al waanzin dat ik naast De Wadden nog een hotel wilde."
Ik heb altijd ook financieel, twintig hotels als maximum in mijn hoofd gehad. Bij meer verlies je het overzicht
Harry Westers, WestCord
