Martijn Verspeek is eigenaar van Installatiebedrijf Verspeek uit het Brabantse Valkenswaard. Met een opvallende kijk op zaken maakt hij er een sport van om zowel zijn fans (zo noemt hij zijn klanten) als zijn medewerkers gelukkig te maken. Puur ondernemen op basis van liefde en vertrouwen, noemt hij het. Martijn is expertblogger bij De Ondernemer.
Als we niet heel snel iets veranderen, gaan we de zorg achterna. Met de hele samenleving, en dus ook de installatiebranche. Ik heb het over wantrouwen en veradministrering, als dat tenminste een woord is. Vroeger hielden veel zorgmedewerkers van hun werk. Ze hadden passie voor hun vak. Of het nu om het verzorgingstehuis ging of de thuiszorg; mensen werden er met de grootste liefde en toewijding geholpen. Jammer genoeg is daar al een tijdje geen sprake meer van. Althans, lang niet overal.
Regels, regels, regels...
Vandaag de dag kunnen zorgmedewerkers nog maar de helft van hun tijd besteden aan échte zorg omdat ze de andere helft moeten besteden aan administratie. Of eigenlijk aan verantwoording richting hun management en de overheid. We moeten tenslotte wel naar iemand kunnen wijzen zodra er een fout wordt gemaakt. Maar even serieus: daar heeft toch werkelijk niemand iets aan?
Professionals met passie worden weggejaagd
De hulpbehoevende vindt het verschrikkelijk omdat diegene de hulp hard nodig heeft en de zorgverlener vindt het vreselijk omdat die wel wil verzorgen, maar de tijd in administratie moet steken. Administratie die ze dan nota bene in hun auto voor de deur van hun cliënt op een tablet moeten gaan invullen.
Regels, regels, regels...
Mijn schoonmoeder werkt in het ziekenhuis als assistent. Is ontzettend gepassioneerd. Ze mag bijna met pensioen en hoewel ze straks diep van binnen best nog wel twee dagen zou willen werken, kun je het vergeten dat ze het ook echt gaat doen. Vanwege al die regeltjes. Daar is ze he-le-maal klaar mee. Vind je het heel gek dat we met een personeelstekort in de zorg zitten?
LEES HIER de veelgelezen expertblog van Martijn Verspeek over hoe hij zijn sollicitatiegesprekken doet. Zonder vooraf te vertellen wat iemand gaat verdienen.
Wat ik wil zeggen is dat professionals met passie op deze manier worden weggejaagd. Wat er in mijn ogen dan overblijft, zijn mensen die tijd voor geld ruilen. Mensen zonder passie, die het geen bal uitmaakt wat ze doen en dat werk dus ook nooit vol overgave zullen doen. Zolang ze maar betaald worden. Ik had het net over verantwoording afleggen, maar wat nou als we dat eens achterwege laten? Dat we met z’n allen een beetje meer risico nemen en elkaar wat meer vertrouwen?
BEKIJK HIER het interview met Dirk Beljaarts, minister van Economische Zaken over - ook - regeldruk.
Regels, regels, regels...
In onze branche hebben wij sinds kort te maken met de Gasketelwet, ook wel CO-certificering genoemd. Die zegt dus dat wij ook van alles en nog wat moeten bijhouden. Of vragen moeten beantwoorden als ‘welke meter heb je gebruikt?’ en ‘heb je de klant verteld dat het veilig is?’.
Ik ga het nu een beetje overdrijven, maar dit moeten we doen omdat er vorig jaar twee of drie mensen aan koolmonoxidevergiftiging zijn overleden. Begrijp me niet verkeerd, dat is vreselijk. Maar het staat niet in verhouding met wat we nú allemaal moeten invullen en controleren. En dan heb ik het nog niets eens over de opleidingen en investeringen die installateurs moeten doen om überhaupt aan het werk te kunnen blijven. Ik baal daar zo ontzettend van!
Mathieu Weggeman is hoogleraar organisatiekunde aan de Technische Universiteit Eindhoven en heeft hier een geniale term voor bedacht: meestribbelen. Je wilt het liefst tegenstribbelen tegen alle regels en verplichtingen, maar je ontkomt er niet aan. En dus kun je stribbel je maar mee. Wat eigenlijk betekent dat je alleen het hoogst noodzakelijke naleeft. Precies wat we bij Verspeek doen.
Wij doen echt ons best om onze mensen hun passie te laten behouden. Ken je die volgsystemen in busjes? Die precies registreren hoeveel kilometer je rijdt, waar je stilstaat, hoe lang je stilstaat en of je geen privé ritjes maakt. Die zijn dus verplicht. Maar het fijne aan monteur zijn is juist dat je een bepaalde vrijheid hebt. Natuurlijk, je moet je klussen doen. Maar hoe en wanneer je dat doet, mag je lekker zelf weten. Zolang je onze fans maar blij maakt.
Als wij niet met z’n allen gewoon ons boerenverstand gaan gebruiken en een beetje vertrouwen hebben in elkaar, gaan we echt de zorg achterna
Geen haar op mijn hoofd die er dus aan denkt om onze goeiegasten te gaan controleren zodra dat volgsysteem een melding geeft. Die gasten staan waarschijnlijk ergens een welverdiend broodje bal te eten. Of rijden een stukje om om even bij die ene klant van vorige week langs te gaan en te vragen of de verwarming het nog doet. Daar draait het toch om? Wat denk je wat er gebeurt als ik ze ga bellen om te vragen waarom ze ‘uit de pas lopen’? Precies.
Als wij niet met z’n allen gewoon ons boerenverstand gaan gebruiken en een beetje vertrouwen hebben in elkaar, gaan we echt de zorg achterna. Met z’n allen. En daar is op veel plaatsen de passie al verdwenen en dat vind ik echt dood- en doodzonde!
Meer expertblogs? Meer ondernemersnieuws? De Ondernemer Vandaag!
Bekijk hier de voorwaarden.
