Blog Nico Dijkshoorn
Nico Dijkshoorn weet het zeker: 'Er gebeurt iets nieuws in de ingeslapen, doodsbange reclamewereld'
In een blog op De Ondernemer schrijft marcom-expert en Raad van Advies-lid Thijs van Dijk over een trend: extreem lullige, oerdegelijke merken brengen zogenaamd fancy artikelen op de markt. Sneakers en parfum van Zeeman, badslippers van de ANWB, dat soort lol. Nico Dijkshoorn denkt daar het zijne van, zo schrijft hij in zijn nieuwe blog.
Nico Dijkshoorn: 'Ik wil u leren begrijpen. Ik ga hier tweewekelijks in gevecht met mijn diepste angst: risico nemen. Ergens echt in geloven. Ik wil hier mijn ondernemers-cynisme proberen kwijt te raken.' Tweewekelijks bij De Ondernemer zijn blog 'Een Hele Onderneming'.
Het is steeds dezelfde truc: weten dat je een bedenkelijk imago hebt, erkennen dat alleen zwetende paupers ’s ochtends in een winterjas uit 1974 voor je deur staan te kleumen om een bus toiletverfrisser met de geur van limoenen uit Tibet te kopen en daar niet moeilijk over doen, maar er juist je kracht van maken.
Ongeveer zoals reclamebureau KesselsKramer ooit een beroemde campagne bedacht voor Hans Brinker Hostel in Amsterdam, waarin het hotel in alle toonaarden wordt aangeprezen als het slechtste hotel op aarde. Prachtige slogans staan er op de rauwe posters, zoals Now More Rooms Without A Window, Now A Bed In Every Room en de mooiste: Gratis Wifi Met Het Wachtwoord Van De Buren.
Lees ook: Ikea, Brexit, BCC, als zelfs al een Nico Dijkshoorn kansen gaat zien...
Van je povere imago je selling point maken
Thijs van Dijk maakt zich zorgen of dat wel werkt, van je povere imago juist je selling point maken. Ik heb daar over nagedacht en ik ben er wel uit: dat maakt me geen moer uit. Als ik er zelf maar plezier aan beleef. Of Zeeman er beter van wordt, weet ik niet, maar ik heb als klant nu wel een geniale ironische fles parfum in mijn badkamer staan met heel groot het woord LUCHT er op.
Ik vind dat knap, in één woord die hele opgeklopte eau de toilette-wereld belachelijk maken. Nu eens niet met een naam als Brutal Muskforce of Fractal Passion aan komen zetten, maar LUCHT op je fles zetten. Of die zelfspot nieuwe klanten trekt weet ik niet, maar dat zal me worst wezen. Er gebeurt eens iets nieuws in die opgefokte, ingeslapen, doodsbange reclamewereld.
''Overal waar ik met mijn shirt naar binnenliep, bestelden mensen een tompouce of een rookworst. Wildvreemde mensen vroegen aan mij waar ze de handdoeken konden vinden''
In je HEMA-shirt op Lowlands
Over worst gesproken: ik stond ooit aan de wieg van deze beweging. Ik weet vrij precies wanneer ik een trendsetter werd in de Knipoog Commercial Movement. Het was ergens in augustus 2008. Ik was met Tanja en mijn kinderen naar Lowlands en kocht in de tijdelijke HEMA, vlak naast het festivalterrein, een hoedje tegen de zon.
In die HEMA werden toen T-shirts verkocht met alleen het epische logo midden op de borst. Ik was meteen verkocht. Hoe tongue in cheek was dat niet, drie dagen lang naar bandjes kijken in een T-shirt van de HEMA? En inderdaad: het was een doorslaand succes.
Het was alsof ik een magische nieuwe wereld binnenstapte. Overal waar ik met mijn shirt naar binnenliep, bestelden mensen een tompouce of een rookworst. Wildvreemde mensen vroegen aan mij waar ze de handdoeken konden vinden. Iedereen speelde het spel mee. Ik was op Lowlands drie dagen lang een medewerker van HEMA. Door een T-shirt.
Lees ook: Thijs van Dijk: 'Zeeman-parfum en Lidl-sneakers, leveren ze nieuwe klanten op?'
De kracht van de ironische benadering
Ik geef eerlijk toe dat ik thuis even heb getwijfeld. Hoe prachtig zou het niet zijn als ik met mijn T-shirt in de HEMA van Amstelveen vragen van argeloze klanten ging beantwoorden? Ik hoefde alleen maar naast de sokken te gaan staan en ze zouden me serieus nemen. ‘Waar u een dekbedovertrek kunt vinden. Die liggen naast de motorolie. Mag ik uw klantenkaart zien?’ En die dan met een HEMA-schaar doormidden knippen.
Ik durfde dat niet.
Maar daar zag en voelde ik de kracht van de ironische benadering. Toe durven te geven dat je een bedenkelijk imago hebt en daar onbekommerd, samen met je vaste klanten, om kunnen lachen. Als je op die manier naar je eigen zaak kijkt, dan wordt het leven zoveel vrolijker.
Je kunt als visrestaurant Zeeland Enzo wel gaan zitten kniezen als er iemand voor de twaalfde keer in een maand bedorven mossels eet en uit zijn trui moet worden geknipt omdat het opgezwollen hoofd niet meer door de halsopening past, maar je kunt er ook samen om schateren. ‘Vanavond All You Can Braak’.
''De mogelijkheden zijn onbeperkt. Een rode loper voor de deur van De Schoenenreus, waar een werkeloze RTL-presentator de hele dag klanten interviewt''
‘SBS, ook voor niet blinden’
Ik ben nu, ongevraagd, voor verschillende merken met een bedenkelijk imago een knipoog-campagne aan het verzinnen. ‘SBS, ook voor niet blinden’ en dat dan op een braille-poster.
De mogelijkheden zijn onbeperkt. Een rode loper voor de deur van De Schoenenreus, waar een werkeloze RTL-presentator de hele dag klanten interviewt. De MediaMarkt die twee plastic bekertjes met een touwtje er tussen voor 1.450 euro verkoopt als Handheld Outer Ear System.
Volkomen zinloos, maar er wordt nog wel jaren over gepraat.
Lees ook: 'Ik pleit voor nazorg voor Bekende Nederlanders in reclame'
