Een nieuw begin met lunchcafé Stoet in bibliotheek Enschede

'Ik kan niet zeggen dat het van kleins af aan mijn droom was om een lunchcafé te beginnen, maar ik was er wel altijd mee bezig. Op vakantie of tijdens dagjes uit bezochten mijn man en ik steevast de lokale lunchrooms en koffietentjes. Van Groningen tot aan Sevilla: ik heb zoveel leuke zaakjes gezien. Op een gegeven moment zeiden we tegen elkaar: 'Zoiets moet toch ook in Enschede kunnen?' Een relaxte en gastvrije plek waar jong tot oud zich thuis voelt. Met genoeg contactpunten voor laptops en waar gasten gratis water met een smaakje kunnen pakken.'

'Als ik nu om me heen kijk, vind ik dat het is gelukt. Er wordt hier gestudeerd, een oudere mevrouw kan rustig in een hoekje theedrinken en de jongste bezoekers vermaken zich opperbest in de kinderhoek. Dat kinderen zich hier thuis voelen vind ik misschien wel het belangrijkst. Ik kom zelf uit het onderwijs en stond ruim twintig jaar met veel plezier voor de klas, als juf van groep drie. Maar de laatste vijf jaar merkte ik dat het onderwijs prestatiegerichter werd. Er was steeds minder ruimte voor creativiteit en ik kon de leerlingen niet meer de aandacht geven die ze verdienden. Op dat moment begon Stoet in mijn hoofd steeds meer vorm te krijgen.'

'Anderhalf jaar geleden dacht ik: 'Oké, ik vind mijn ideeën zelf heel leuk, maar vinden anderen dat ook?' Ik besloot mijn concept te pitchen tijdens een netwerkavond in Enschede. Wat een openbaring! De reacties waren ontzettend positief. Via via hoorde ik dat de bibliotheek in Enschede al jaren op zoek was naar een horecaconcept in het pand. Voor mij als juf is een bibliotheek natuurlijk de ideale locatie. Er zijn boeken en er komen veel kinderen. Mijn liefde voor hen ben ik nooit verloren. En het sociale aspect wat ik in het klaslokaal begon te missen, vind ik hier.Met de directeur van de bibliotheek, Gerard Kocx, klikte het meteen. Daarna ging het snel. Ik zegde mijn baan op en liep stage bij verschillende horecazaken in Enschede. Ik leerde niet alleen cappuccino's opschuimen, maar ook contracten opstellen en de financiën regelen.'

'Ik ben nooit bang geweest dat het niet zou lukken. Ik durf het nog niet hardop te zeggen, want ik ben natuurlijk nog maar een maandje open, maar het lijkt erop dat die angst ook niet nodig is.Het enige nadeel vind ik dat ik het soms te druk heb. Het is alsof je net een baby hebt gekregen. Zo schiet douchen en slapen er weleens bij in, alles staat in dienst van Stoet. Gelukkig krijg ik veel hulp. Van mijn man en van mijn dochters, die meedraaien in mijn zaak. Zelfs mijn ouders doen mee. Mijn moeder bakt de pancakes en mijn vader houdt de maandagochtend vrij om vleeswaren voor me te snijden. Dat is toch fantastisch?'