Ed's Kaashuis in Vriezenveen draait op vrijwilligers

Eduard Kerkdijk steekt voorzichtig zijn verminkte rechterhand uit. "Kijk, dit is er van over." De middelvinger is weggeslagen, zijn ringvinger is weer aangenaaid en nog in verband gewikkeld. Van zijn andere hand mist hij de topjes van enkele vingers en waren de pezen doorgesneden. Een zonnebril beschermt zijn ogen, waaruit vorige maand operatief splinters en knalpoeder zijn verwijderd. "Het zicht is bijna terug. Eigenlijk heb ik ontzettend veel geluk gehad", zegt de 45-jarige Vriezenvener.

Meer dood dan levend werd hij op oudejaarsdag overgebracht naar het Medisch Spectrum Twente in Enschede, na een explosie van het kruit dat hij had gemengd voor zijn 'klaphamer'. Dat apparaat heeft hij een sinds een jaar of vijf. Gekocht van een kennis. Het geeft een geweldige knal, vertelt hij. "Harder dan carbid. Ik was als jongen al helemaal gek van vuurwerk. Dat is gebleven. Ik leefde altijd naar 31 december toe. Die klaphamer vond ik geweldig."

KlaphamerDe werking is simpel, legt hij uit. Je doet een mengsel van zwavel en natriumchloraat op een metalen bakje en laat daar de grote hamer op vallen. "Het is hier traditie. Je ziet jongens door het dorp lopen met zo'n ding op een karretje. Ik dacht dat het veilig was. Ik ben helemaal geen waaghals, doe geen gekke dingen."

Toch ging het op oudejaarsdag helemaal mis. "Ik wist dat dat poeder licht ontvlambaar is, maar dat het kan exploderen, had ik nog nooit gehoord. Ik had het net gemengd in een kruitpotje. Toen ik ermee naar de hamer liep die ik hier op de stoep had gezet, explodeerde het ineens." Naar de oorzaak kan hij slechts gissen. "Ik had een synthetisch vest aan. Dat is statisch spul. Misschien is een vonkje overgeslagen. Je kunt er lang over speculeren, maar daarmee krijg ik mijn vingers niet terug."

HulpHij spreekt zelf van een ongeluk. Zijn vrouw Belinda (41) zag het vanuit de woonkamer gebeuren. Ook zijn kinderen Naomi (15) en Colin (10) waren met vrienden in de buurt. "Toen ik op straat kwam, hadden mensen al 112 gebeld. Vanaf dat moment heb ik alles in een roes beleefd", zegt Belinda. In het MST in Enschede volgden diverse operaties. "Ik geloof dat ik wel honderd hechtingen had. De eerste vier dagen ben ik slapende gehouden. Toen ik bijkwam, kon ik eerst niks meer zien. Dat kwam langzaam terug toen de artsen gingen spoelen."

ThuisSinds half januari is hij weer thuis. Hij wordt verpleegd door Belinda, die zorgverlof heeft opgenomen. Elke week moet hij een paar keer in het MST zijn voor kleine operaties en therapie. "De begeleiding is echt top. De kracht was helemaal weg uit mijn handen. Ik kon nog geen sponsje indrukken. Deze week heb ik voor de eerste keer zelf kunnen eten", zegt Eduard, zittend op het bed dat in de woonkamer is geplaatst. Daarboven zijn touwtjes gespannen waar kaarten aan hangen.

Reacties"Meer dan tweehonderd. We hebben ook heel veel bloemen gekregen. Allemaal van mensen die ons sterkte wensen. Dat doet ons echt goed." Er waren ook andere reacties. "Van onbekenden. Op Facebook en zo", aldus Belinda. "Die hadden het over eigen schuld, dikke bult. En over sukkel. Anoniem is het zo gemakkelijk iemand te veroordelen. Gelukkig leven mensen hier in het dorp heel erg mee."

De kaaswinkelEen groep van twaalf familieleden en vrienden runt zelfs tijdelijk hun kaaswinkel in Vriezenveen. Met de opening van Ed's Kaashuis kwam vorig jaar voor de vrachtwagenchauffeur een droom uit. "Zonder alle hulp had ik die winkel moeten sluiten." Wanneer hij zelf weer achter de toonbank kan staan, weet hij niet. "Het duurt nog wel een poos voordat ik kaas kan snijden." Als hij zijn handen weer goed kan gebruiken, zal hij als eerste de klaphamer vernietigen, kondigt hij aan. "Dat ding gaat er aan. Ik weet nu hoe gevaarlijk het kan zijn. Daarvoor wil ik graag iedereen waarschuwen."