Deze whisky-stokende ondernemer uit Deventer maakt van jenever hip drankje

Ketels en vaten staan verstopt in een anonieme bedrijfshal op het industrieterrein in Deventer. Hier brengt de voormalig projectleider Erik Molenaar zijn dagen door met het stoken van distillaten en het eigenhandig bottelen. En hoewel hij nu een verkoper in dienst heeft genomen, is de 'wij' waarover hij spreekt grotendeels nog spreekwoordelijk. Distilleerderij Wagging Finger is Erik Molenaar. Gepassioneerd whiskyliefhebber. Zo bevlogen dat hij zijn baan opzegde en fulltime sterke drank stookt, meldt het AD.

De Schotse alcoholische drank mag pas na drie jaar whisky genoemd worden. En dan begint het pas, want hoe ouder de drank, hoe mooier de dronk. ,,Dus na drie jaar moet ik niet alles meteen in flessen doen. Want dan kan ik opnieuw beginnen. Ik moet doorgaan met op vat leggen. Uiteindelijk zijn het mijn kinderen die de vruchten plukken'', grijnst Molenaar.

Gestart met gin

Niet dat hij duimen zit te draaien. Al toen hij nog ambtenaar was bij de gemeente Voorst, was hij een kleine importeur. Kocht een vat in en bottelde zelf. ,,Mezcal, armagnac, rum. Terwijl de whisky rijpt, moet er wel brood op de plank komen."

Hij begon met gin. Een veel makkelijker product, met een veel kortere productietijd en bovendien razend populair. Zijn afzet is prima. In tweehonderd slijterijen in Nederland, maar ook in Zweden, Zwitserland, Duitsland, België en Italië worden zijn flesjes Wagging Finger verkocht. ,,De buitenlandse verkoop is vergelijkbaar met wat ik in Nederland doe: ik ben hier importeur van kleine merken.''

Zelf de boer op

Molenaar gaat zelf de boer op voor de verkoop. Zijn product heeft het verhaal erachter nodig. En dat is Molenaar zelf, geen duur marketingpraatje. ,,Mijn bet-betovergrootmoeder Willemijn siert de fles. Wagging Finger is het opgeheven vingertje: geen hypes, geen kleurtjes, gewoon 'wat je ziet is wat je krijgt'.''

Inmiddels verkoopt hij ook langer gerijpte gin, die qua kleur richting whisky gaat. De gin is getest in zijn kennissenkring. Zij mochten het zeggen : iets meer citrus, iets meer kruid? ,,En ik maak nu jenever. Oude natuurlijk, maar ook jonge. Het product is niet populair. Volledig ten onrechte. Niemand drinkt jonge jenever. Want we kennen allemaal het product van vroeger. Kapot gemaakt door de goedkope bulkmerken. Er zat geen smaak meer aan.'' Het kan net zo gaan als met de hippe speciaalbiertjes, denkt Molenaar. ,,Iedereen is nu van het speciaalbier. Dat gaat met gedistilleerd ook komen.''

Molenaar trekt een kurk van een net gebottelde jonge jenever. De kleur is heel lichtgeel. ,,Jonge dus hè, geen oude. Ruik eens.'' Het blijft niet bij 'gewone' jenever alleen. ,,Whisky is op de keper beschouwd alleen gerst. Dan kun je wat andere gerst nemen, en een ander vat. Maar dat is het dan. Jenever, daar kun je alles mee. Ik heb nu een jonge jenever met duindoorn gemaakt. Een vleug zurig. Dat heeft nog nooit iemand gedaan. Als Nederland weer beseft hoe mooi ons Nederlandse distillaat kan zijn, ben ik er klaar voor. Want whisky, ja, dat blijft mooi. Maar jenever heeft wel mijn hart gestolen.''