Bert Hesselink schiet in de lach om zichzelf. De man achter discountketen Medikamente Die Grenze proest zijn vers gezette bootkoffie bijna uit, als hij vertelt over zijn laatste grap. Een 1-aprilstunt in de vorm van een bloedserieus persbericht op zijn eigen bedrijfswebsite, met als kop: ‘Bert Hesselink verkoopt Medikamente!’
Medikamente Die Grenze verkocht alleen medicijnen
„Vroeger verkochten we alleen medicijnen”, zegt hij met een grijns tegen Tubantia. „Nu is dat nog maar 15 procent van ons aanbod. De naam Medikamente dekt de lading niet meer. Dus ja, die verdwijnt. We heten voortaan gewoon Die Grenze. Dat was het nieuws. Er stond geen letter onzin in.”
Niet iedereen kon lachen om die grap. Leveranciers in paniek, personeel met hartkloppingen, consternatie alom. Hesselink zet een hoog stemmetje op: „Oeh Bert, ik had het hart in de keel zit’n!”, klonk het aan de telefoon. Hij haalt z’n schouders op en knipoogt. „Ach, ik zoek die grenze natuurlijk ook wel een béétje op, hè?”
Flamboyante voorkomen Bert Hesselink
Bert Hesselink (61) – een naam die eigenlijk veel te normaal klinkt voor zijn flamboyante voorkomen – houdt wel van een geintje.
Zo ging hij zelf al eens in bad liggen om op video een partij badeendjes aan te prijzen. En na Sinterklaas verkocht hij een restpartij pepernoten doodleuk aan Duitse klanten als ‘Rentierköttels’ – rendierkeutels.
Restpartij mini-vibrators
„Maar niet alles mag meer, hè?”, zegt hij met lichte spijt. „Ik had een tijdje terug een restpartij mini-vibrators. Had ik in de advertentie gezet: ‘Voordelig trillen is wat de dames willen.’ Nou, daar heb ik een bult commentaar op gehad.” Weer schatert hij.
Lees ook: Bert Hesselink koopt alles op voor een prikkie: ‘Ik ken geen schaamte’
We bezoeken de 61-jarige Twentse ondernemer op zijn boot, die momenteel aangemeerd ligt in het Friese Heeg. Dit drijvende schip is de warmere zomermaanden zijn thuis, zijn werkplek én zijn vakantieverblijf. Het is het varende hoofdkantoor van Die Grenze, waar Bert vanaf het zonnedek zijn handel in restpartijen bij elkaar belt en mailt.
Acht vrachtwagens vol Lay’s-chips
Hij heeft net nog acht vrachtwagens vol Lay’s-chips gekocht voor een gunstige prijs. En 30.000 tubes tandpasta. Hij koopt - en verkoopt - alles, zolang het maar de juiste prijs heeft. „Nu is die Dubai-chocolade helemaal hot hè, die met pistachevulling?”, vertelt Bert. „Belachelijk duur, 15 euro per reep. Wij verkopen het nu voor 3,99 euro. Nog steeds duur. Maar het verkoopt als een dolle.”
Het is zo’n voorbeeld waarin zijn handelsinstinct direct aangaat. Hesselink weet hoe het werkt. Deze hype is straks weer over, en dan blijft ‘dat spul’ - zoals hij het noemt - overal liggen. Dán wordt het pas interessant. „Overal ter wereld wordt nu Dubai-chocolade gemaakt. Veel en veel te veel. Volgend jaar liggen die repen drie stuks voor een uuro bij ons in de winkel. Let maar op.”
Eigen reality-show voor ondernemer?
Hij geeft een rondleiding op zijn varende huis. Hoe groot zijn boot precies is, laat Hesselink liever in het midden. Poseren naast zijn jacht? Liever niet. „Je mag best een foto maken op het dek, maar ik ben geen Peter Gillis, hè? Die laat graag zien hoeveel geld hij heeft, dat hoeft van mij niet.” Nog geen tien minuten later ligt Hesselink pontificaal in zwembroek op het dek voor de foto, en zet hij zelf een Bert-pet (van Ernie) op. Zo is hij dan ook wel weer.
Lees ook: Deze koopjesketen verovert Nederland in rap tempo: ‘Ook multimiljonairs komen hier’
Want hij mag dan geen Peter Gillis zijn, het had niet veel gescheeld of we zagen de Twentse restpartijenkoning wél wekelijks op televisie. Tv-makers hebben zijn eigengereide karakter al tijden in het vizier. „Elke maand bellen ze weer”, zegt hij. „Het zijn dezelfde mensen die ook de Augurkenkoning groot hebben gemaakt. Ik krijg inmiddels een primetimeplek aangeboden én word ervoor betaald.”
(Artikel gaat verder onder de foto)
Geen reality zoals Peter Gillis
Hesselink is pure reality. Hij doet alles op gevoel, werkt zonder agenda, onderhandelt tot op de laatste cent en opent winkels in dorpen waar hij nog nooit van gehoord heeft. En dat alles in hogesnelheidstwents. Waarom hij niet toehapt? „M’n kinderen willen het niet. En eerlijk? Ik twijfel zelf ook. Maar aan de andere kant: ik ben wel grappiger dan Peter Gillis, vind je niet? En het zou wel goed zijn voor mijn winkels.”
Wat achttien jaar geleden begon als een apothekerswinkeltje in Denekamp, is nu een uitdijend imperium van restpartijen en afgeprijsde paaseitjes. Die teller staat inmiddels op 76 winkels, van Terneuzen tot Winschoten. Hesselinks discountformule groeit als kool en zit door het hele land.
50 nieuwe filialen Die Grenze
Tussen 2020 en 2025 opende Die Grenze 50 nieuwe filialen. Meer dan de achtervolgers Wibra (34), Action (31) en KiK (30). Daarmee is Die Grenze zelfs de snelst groeiende discountformule van Nederland. Discount scoort, en dat is niet zo gek in tijden van inflatie, stijgende boodschappenprijzen en laag consumentenvertrouwen, zeggen experts.
Hesselink zelf ziet drie soorten klanten in zijn winkels. „Je hebt mensen die weinig te besteden hebben - bij ons koop je drie zakken chips voor een euro. Dan heb je de mensen die rijk zijn geworden door zuinig te zijn. En je hebt mensen die tegen voedselverspilling zijn. Die kopen bij ons wat de supermarkt niet meer wil, of wat handelaars anders zouden weggooien.”
Als ik het niet koop, wordt het weggegooid. Dan verlies je alles. Zo werkt de handel
Bert Hesselink
Op de vraag of hij zich daar nooit schuldig over voelt - de producent krijgt immers geen ‘eerlijke’ prijs - schudt hij zijn hoofd. „Als ik het niet koop, wordt het weggegooid. Dan verlies je alles. Zo werkt de handel. Ik bied tien cent voor een partij die bijna over datum is. Anders gaat het weg. Wie is er dan gek?”
20 miljoen blikjes frisdrank
Toch loopt ook Hesselink tegen die grenze van de groei aan. Waar hij in 2023 nog achttien nieuwe winkels opende, waren dat er vorig jaar acht, en zullen het er dit jaar nog minder zijn. Kleine filialen in Enschede (Miro), Goor, Enter en Emmen Centrum zijn of gaan dicht. „Vorig jaar was taai. Logistiek was het lastig te regelen, personeelskosten stijgen hard en de winst was een stukje minder. De hele retail heeft het moeilijk. Ook wij.”
Geen stress op zijn boot
De marge is flinterdun, ook bij hem. De truc? Exact op het snijvlak blijven handelen tussen aantrekkelijk inkopen en nóg aantrekkelijker verkopen. „Bied ik te weinig, dan krijg ik het niet. Bied ik te veel, dan ben ik te duur voor de klant. Ik heb wel eens een deal laten lopen op één of twee cent verschil.” Bij de twintig miljoen blikjes frisdrank die hij jaarlijks inkoopt, scheelt dat zomaar twee ton.
Echt stress heeft hij er niet van, zeker niet als-ie op de boot is en niet thuis in Oldenzaal of in zijn andere huis in Willingen (Duitsland). Zelfs Kapitein Kortingsknaller komt hier tot rust. „Als jij zo weg bent, ga ik heerlijk liggen op die kussens. En pak ik een biertje erbij. Beter wordt het niet. Ik dacht altijd dat de hemel niet bestond, maar die is hier toch in Heeg.”
Lees ook: Wéér groei voor Action: koopjesketen opent recordaantal nieuwe winkels
Hoe Donald Trump zorgt voor goedkope sokken bij Die Grenze
Importheffingen in Amerika? Daar zou Bert Hesselink niets van merken, dacht hij. „Ik koop niks in Amerika en exporteer al helemaal niks die kant op.” Maar de realiteit bleek deze week al anders.
Door de torenhoge invoertarieven van president Trump - 34 procent op bijvoorbeeld Chinese producten - trekken Amerikaanse inkopers massaal hun bestellingen in. „Een importeur vertelde me deze week: ‘Ik ben net terug uit China, maar heb in tien jaar tijd niet zó goedkoop kunnen inkopen.”
Hij vond een partij van vijf miljoen sokken, geproduceerd en al, die opeens geen bestemming meer hadden. Zo ontstaan door het beleid van Trump ook weer restpartijen, verwacht Hesselink, die voor Die Grenze interessant zijn. Hij kocht een partij op, en binnenkort liggen die sokken bij Die Grenze in het schap.
„Je denkt: ver-van-m’n-bed-show, maar ook dit komt gewoon bij ons terecht. Iedereen krijgt er uiteindelijk mee te maken. Zelfs wij.”
