De hipste opticien van Nederland leert elke dag bij

Een verschijning is hij wel. Niet alleen door de blauwe brillenglazen, de vier ringen om zijn vingers en de lakschoenen. Vooral de baard valt op. Akkerman voelt er nog eens aan. Sinds twee jaar laat hij hem groeien. "Omdat een barbier zei dat het me toch niet zou lukken. En kijk nu eens.''

Dat vindt hij mooi, anderen het tegendeel bewijzen. Het is de rode draad die door zijn leven loopt. Eyeclusive, de brillenzaak die Akkerman vorig jaar aan de Nieuwe Binnenweg opende, is daar het voorbeeld van.

Het lijkt geenszins op de zaken van de concurrentie. Zie de schilderijen, sieraden en zilveren bank. De brillencollectie is excentriek. Onorthodoxe vormen en gekleurde glazen zijn eerder regel dan uitzondering. Akkerman noemt het zijn theater. "Ik wil dat een klant eerst schrikt van zijn montuur, maar daarna complimenten op straat krijgt. Een roze bril maakt de wereld leuker.''

RebelsHet rebelse in Akkerman ontwikkelt zich in zijn jeugd. "Mijn vader was een autoritaire man. Groot, 110 kilo. Een bruut. Ik heb veel geweld meegemaakt.'' De man, eigenaar van een brillenzaak, stuurt zijn zoon naar de opleiding voor optometrist. "Ik hield van cultuur en mode, wilde kunstenaar worden. Dus ik weigerde. Uit protest sliep ik drie dagen op straat. Toen spraken we af dat ik de studie een jaar zou proberen. Ik vond het fantastisch en heb hem afgemaakt.''

Maar een doorsnee opticien is de Rotterdammer nooit geworden. Daar is zijn liefde voor mode te groot voor. "Ik heb me altijd ten doel gesteld opticiens uit hun witte jas te praten. Gevoel voor mode in die branche was lang not done. Ik wilde het combineren. Maar: de ogen zelf vergat ik nooit. Ik leer nog steeds bij.''

KruiskadeAkkerman begint na de studie in de winkel van zijn vader en wordt gedeeltelijk eigenaar. Hij werkt er tot de jaren 80, de periode wanneer de opticien van zijn vrouw scheidt. "Mijn vader vond het maar niks en stuurde me naar de notaris. En die zei: ik weet dat een vreemde vagina harder trekt dan twaalf Zeeuwse paarden, maar zo werkt het niet. What the fuck. Ik moest de sleutels van mijn Porsche inleveren, maar ben weggerend en heb de auto verstopt.''

De familie verbreekt de banden met hem. "Ik zwierf twee jaar op straat. Van de moeder van een nieuwe relatie kreeg ik 5.000 gulden te leen. Daarmee heb ik een winkel aan de Kruiskade geopend, als tegenhanger van mijn vaders winkel in Hillegersberg.''

VerhaalHet wordt een zaak vol 'brillen met een verhaal'. "Dan heb je wat leuks aan de klant te vertellen. De kwaliteit van zulke brillen is ook beter. Niemand zit te wachten op een bril van spuitplastic en een zwart verflaagje erover.'' Bovendien: "Een mooi kapsel en goed montuur stellen de plastisch chirurg weer een beetje uit.''

Vanwege zijn leeftijd doet Akkerman steeds vaker een stapje terug, waarna hij 'het slechtste contract ooit tekent'. "Ze wilden van me af. Mijn stijl beviel de rest van het personeel niet. Uiteindelijk heb ik de zaak verlaten. Het gekke is dat de keten nog steeds mijn naam draagt. Maar in het filiaal aan de Meent heb ik bijvoorbeeld nog nooit één stap gezet.''

KleurtjeEn nu heeft hij Eyeclusive, een winkel die hij met zijn 'meissie' runt. Het gaat goed. Klanten komen voor een bril of los kopje koffie. Alles mag. "Een bril is duur en je doet er jaren mee. Dan mag het tijdens de aankoop best een beetje gezellig zijn. En daarna ook, natuurlijk. Ik vind het heerlijk om met klanten te praten die zomaar even binnenstappen. Dan vertellen ze over wat anderen over hun bril zeggen. Of ze komen voor een ander kleurtje. Want hoe leuk een roze bril ook is, je kan hem niet dagelijks op.''

Over zijn leeftijd: "Dit is pas het begin. De liefde om me heen - van klanten, buren en Rotterdammers - is gigantisch. Ken je The End van The Beatles? And in the end, the love you take, is equal to the love you make. Dat is wat ik bedoel.''