Edwin ging van 40 naar 8 man onder zich: ‘Verloor alles wat er te verliezen viel’

Op jonge leeftijd maakte Edwin al kennis met het vak. Vanaf zijn vijftiende hielp hij de lokale rietdekker en besefte hij dat dit zijn passie was. Nu, zo’n 25 jaar later, is Edwin nog steeds een van de jongste rietdekkers van Nederland. Met al zijn ervaring besloot hij samen met zijn broer Marco een eigen bedrijf op te richten. Het duo bleek succesvol; in 2017 behoorden ze tot de grootste rietdekkersbedrijven van Nederland. De opdrachten stroomden binnen. „Voor twee grote projecten hadden we een offerte opgemaakt en toevallig kregen we allebei die opdrachten.” Edwin en Marco wisten dus dat er werk aan de winkel zou zijn.

Van rietdekker tot politieagentje

Om goed werk te leveren, spraken de broers met de aannemers af dat de woningen één voor één gebouwd zouden worden en dat ze op datzelfde tempo de daken zouden dekken. Maar zoals dat vaker gaat, verliep het niet helemaal volgens afspraak. „Ineens stonden er vijf, zes woningen klaar. We moesten maar tempo maken, zeiden ze. Omdat we de opdracht wilden behouden, moesten we mensen inhuren. Op een gegeven moment huurde ik veertig zzp’ers in: twintig op het ene project en twintig op het andere.”

Veertig man op het dak resulteerde in een dikke omzet, maar bleek niet te managen voor Edwin. „Die ingehuurde jongens liepen te lanterfanten. Ik moest de hele dag politieagentje spelen. Ook was ik met de aannemer in gesprek, moest ik de bouw begeleiden, riet bestellen, offertes maken. Het groeide mij boven de pet. En we hielden er niets aan over.”

Het geld stroomde binnen, maar ging er met dezelfde snelheid weer uit. In 2017 maakte Edwin 1,2 miljoen euro omzet, maar draaide hij 100.000 euro verlies. „Die jongens schreven uren op waarvan je wist: dat klopt niet. Ze dreigden niet meer te komen als ik niet betaalde, en ik had ze keihard nodig. Dan probeer je een beetje brandjes te blussen en de boel te sussen. Het was superdruk toen in de bouw, dus het was ook nog concurreren met andere rietdekkers.”

Lees ook: Onwine sloeg Dragon’s Den af en koos voor sharefunding: ‘Onze les? Zorg voor ambassadeurs’

‘Alles verloren wat er te verliezen viel’

Edwin kan die periode maar met één woord omschrijven. „Het was een hel. Ik heb er slapeloze nachten van gehad. Ik was zeven dagen in de week aan het werk om alles rond te breien. Ik ben hierdoor gescheiden. Het leverde alleen maar ellende op. Mijn broer is gelukkig nog wel samen met zijn vrouw. Ik heb dus echt alles verloren wat er maar te verliezen viel.”

Aan de projecten kwam gelukkig een eind. „Ik zei tegen mijn broer: dit gaan we nooit meer doen. Die veertig jongens heb ik nooit meer ingehuurd.” Naast het zoeken naar nieuwe zzp’ers, had hij nog een ton verlies goed te maken. „Mijn broer wilde op een gegeven moment ook niet meer verder. Van 2017 tot 2020 was het puinruimen voor mij.”

Mocht je denken dat het nooit meer goed kwam met Edwin.. „Het loopt echt heel goed nu. Ik heb de koers veranderd. Meer gaan focussen op kleine projecten. Meer particulieren en minder aannemers. Ik kan nu beter de marges bewaken en de cashflow loopt sneller. Niks ten nadele van mijn broer, maar hij wilde groot, groter, grootst. Dat werkte niet.”

De lessen van op je bek gaan

Iedere ondernemer die ‘op zijn bek gaat’, trekt lessen uit die periode. „Ik had hele duidelijke en concrete afspraken moeten maken met die aannemers. Met die ingehuurde jongens had ik een vierkantemeterprijs moeten afspreken in plaats van een prijs per uur.”

Daarnaast leerde Edwin dat zijn kracht op het dak lag en niet achter een bureau. Daarom heeft hij een vaste medewerker aangenomen die veertig uur per week op kantoor zit. „Ik laat mijn zakelijke telefoon altijd, ook in de weekenden, op kantoor liggen en ik doe niets anders meer dan bezig zijn op het dak. Zo kan ik de jongens waarmee ik werk ook een beetje in de gaten houden. Mijn vertrouwen in anderen is behoorlijk geschaad. Vertrouwen is goed, maar controleren is beter.”

Groot worden en snel groeien

De aanleiding voor dit artikel was een LinkedIn-post van Edwin. Die post is ondertussen ruim 400.000 keer bekeken. „De aandacht is leuk, maar daar ging het mij niet om. Ik hoor veel om mij heen dat ze groot willen worden, zo snel mogelijk willen groeien. Een dikke Mercedes, BMW of Porsche willen rijden. Het interessante verhaal willen hebben, maar zo interessant is het allemaal niet. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.”

Dat het niet om het interessante verhaal gaat, heeft Edwin ook moeten leren. Het ging hem misschien niet om het geld, maar hij wilde wel het snelst groeiende en grootste dakdekkersbedrijf van Nederland worden. „Ik schaamde mij voor de situatie. Je bent eerst super groot en daarna heel klein. Mensen dachten daardoor dat het slecht met mij ging. Je succes wordt vooral afgemeten aan de grootte van je bedrijf.”

Hoe ziet de toekomst eruit voor Edwin? Groeien wil hij in ieder geval niet per se meer. „We zijn nu met een mannetje of tien en dat wil ik zo houden. Ik wil juist laten zien aan de klanten dat we het aankunnen en goed werk leveren. Dat mensen gewoon tevreden zijn. Dat ze kunnen zeggen: ‘Die Edwin, die komt zijn beloftes na’.”

Lees ook: Waar moeten ondernemers voor hun financiering terecht? ‘Vroeger hadden ze meer financiële kennis’