Vanaf 2013 startten hij en zijn beide zoons Rik en Mark de eerste voorbereidende gesprekken over de overname van de zaak. Formeel vond de aandelenoverdracht al in 2021 plaats, maar het echte afscheid werd onlangs pas gevierd met honderden vrienden, klanten en leveranciers. Gedurende het hele traject fungeerde accountant Nicoline van den Akker van Grant Thornton als vraagbaak en sparringpartner. Voor Hans was dat vooral een kwestie van vertrouwen: ,,Ik gun de jongens een mooie toekomst, maar onszelf ook een prettige oude dag. Nicoline heeft ons geholpen om daarin een goede balans te vinden.”
Gebaseerd op vertrouwen
,,Nicoline is al ruim vijftien jaar bij de zaak betrokken. Zij heeft met iedereen in ons familiebedrijf een relatie opgebouwd, die gebaseerd is op vertrouwen. Dat is belangrijk, omdat er soms tegenstrijdige belangen spelen die iedereen vrijuit moet kunnen bespreken. Met Nicoline kan dat, dus voor ons draait het echt om haar als persoon. Wanneer zij een vraag niet zelf kan beantwoorden, kan zij altijd terugvallen op collega’s met hun eigen specialisme. Als kleine organisatie maken we daar nu ook weer niet heel veel gebruik van, maar het is een geruststellende gedachte dat alle benodigde kennis aanwezig is.”
De volgende generatie
,,Ik moet toegeven dat het best een ingewikkeld proces is om de zaak over te laten aan de volgende generatie. Ik heb het destijds natuurlijk ook doorlopen met mijn eigen vader. Enerzijds geeft dat soms het gevoel van een déjà-vu, anderzijds zijn de tijden echt veranderd. Waar ik altijd alles investeerde in de zaak, maken de jongens bewust tijd en geld vrij voor hun privéleven en hun gezin. In onze gesprekken hierover wist Nicoline precies op de juiste momenten in te springen. Zij stelde kritische vragen die stof tot nadenken gaven. Hoe lang wil je nog doorgaan, wat heb je dan nodig, in hoeverre wil je nog betrokken blijven en hoe vertalen we dat naar een aandelenovereenkomst en een fiscale afrekening die recht doen aan ieders positie? Het heeft tijd gekost om die vragen te beantwoorden, maar die tijd had ik ook nodig om de boel los te laten. Dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant.”
Blijvend betrokken
,,Ik heb nog een minderheidsaandeel, juist omdat ik die betrokkenheid zo belangrijk vindt. De jongens kunnen ook nog een steeds een beroep op me doen, in de winkel of voor de administratie. Samen met Nicoline hebben we die stap voor stap ingericht en gedigitaliseerd. Mijn zoon Rik zal daar meer uithalen qua managementinformatie, want wat dat betreft ben ik meer van de oude stempel. Zo hebben we allemaal onze kwaliteiten, en van daaruit waardering voor elkaars rol. De continuïteit is nu gewaarborgd; het is aan de jongens om daar op een verstandige en eigentijdse manier invulling aan te geven.”
