Kapotski: zo begonnen twee Bossche vrienden Nino (28) en Gertjan (29) aan hun wodka-avontuur

,,Heel typerend, maar het begon allemaal met een biertje in de hand”, vertelt Gertjan Gijsbers. ,,We hadden een gesprek over hoe mooi het ons leek om te ondernemen. Toen ontstond de discussie: maar wat dan?” Vrij snel kwam de droom om zelf een eigen drankje in het café te hebben naar boven. ,,Dat is dan toch de eeuwige student in ons die spreekt”, grapt Nino van Herpen. ,,Veel van dit soort ideeën halen normaal gesproken de ochtend niet, maar we waren zo enthousiast dat we de volgende dag meteen zijn gestart”.

Van leuk idee naar een invasie in Oekraïne

,,We wisten totaal niet wat we wilden maken, maar kwamen al vrij snel uit bij een lokale drankstokerij. Tot onze verbazing hadden we een afspraak geregeld. Na veel proeven en een paar sterke verhalen wisten we beter wat te verwachten en konden we verder. Al hadden ze bij de stokerij niet verwacht dat we nog ooit zouden terugkomen.”, lacht Nino. Een proces met vallen en opstaan volgde. ,,We wilden een vodka met een smaakje maken, maar het mocht niet te zoet worden. Het zelf mogen experimenteren was fantastisch leuk en ongekend lastig. We hebben lychees staan pellen en bosbessen in een blender gegooid, waarna er na 17 pogingen een recept was gevonden.”

Een roze wodka met onder andere watermeloen en aardbei was geboren. We komen uit Den Bosch, maar om het ‘de Bossche wodka’ te noemen was te makkelijk. Dat zou meteen verkopen, maar Kapotski moest een landelijk drankje worden dat een feestelijk cadeau zou zijn om te geven. Het moest dus leuk zijn en opvallen. Bij de fles zit een pluche zak met dobbelstenen, maar er was ook een thema. ,,We hebben altijd veel gelachen om de bizarre Russische filmpjes en memes, waardoor we met humor een linkje naar de oorsprong van vodka wilde leggen. Onze slogan luidde: ‘Putin some vodka’. Dat liep even anders.”

Met een volle rugzak Kapotski een aantal donderdagen de kroegen binnengestapt

Nederland was nog in lockdown en de kroegen waren dicht, maar de eerste flessen Kapotski stonden klaar in het fietsenschuurtje. Niet veel later begon de invasie in Oekraïne, waardoor de marketing en sales direct stopte. ,,We hebben twee maanden met ons handen in het haar gezeten. De slogan hebben we meteen aangepast, maar we hadden 250 flessen en 2.000 dobbelstenen liggen waarvan we niet goed wisten hoe men erop zou reageren. Iets later opende eindelijk de cafés en terassen weer. We wilden het toch proberen. Gelukkig zag iedereen het verschil tussen Oostblokhumor en politiek, waardoor we die avond er meteen zeven nieuwe klanten bij hadden. Man, wat waren we toen blij.”

,,De snoek was van zolder”, lacht Gertjan. ,,We zagen het weer helemaal zitten en konden van start, waarna het echt als een tierelier is gegaan. Met een volle rugzak zijn we een aantal donderdagen op rij de kroegen binnengestapt. Het gaat veel makkelijker dan verwacht, want iedereen is laaiend enthousiast. We hebben veel nieuwe en geweldig leuke mensen leren kennen. Dat gaf nog meer energie om door te gaan.” Nino weet meteen waar het succes van Kapotski aan ligt. ,,Overal waar we binnenstappen doen we een shotje mee. De eerste gesprekken gaan goed, maar onze salespitch na acht borrels is pas echt geweldig.”

Jonge ondernemers hebben grote plannen voor de toekomst

Daarmee lijkt het dat de kersverse ondernemers hun eindstation nog niet hebben bereikt. ,,We hosten tegenwoordig feesten, zijn de vaste borrel op verschillende events en er zijn diverse Kapotski-cocktails te vinden op menukaarten. Het lijkt bijna vanzelf te gaan. Wekelijks ontvangen we reacties van mensen die aan het feesten zijn met Kapotski, waarbij we ook foto’s vanuit Finland, Spanje en zelf Buenos Aires hebben ontvangen.”

Daarnaast zijn er totaal andere creatieve projecten gestart, zoals een eigen hot sauce, t-shirts, carnavalsemblemen en er is zelfs een lasser gevonden voor een kapstok (lees: Kapstokski). ,,Het lijkt allemaal extreem random, maar we vinden creativiteit in het maken van nieuwe producten die zo leuk zijn verpakt dat je ze kado kan geven. Daar zijn we nog lang niet klaar mee.”, aldus Nino. Waar het schip strandt durven de mannen nog niet te zeggen, maar het lachen lijkt voorlopig nog niet voorbij.