De haring is vet, de aanvoer van personeel niet: visboer moet kraam sluiten

Nergens op de markt is de rij rond het middaguur zo lang als bij de kraam van Benjamin Gundlach. ,,Dit is mijn drukste kraam’’, vertelt hij op de markt in Schiedam tegen het AD. Het is de haring die voor lange rijen zorgt. Een week geleden kwam het zilte visje binnen en dan wil iedereen die in de keel laten glijden. Maar het is voorlopig voor het laatst dat hij Gundlach in Schiedam staat. Vanwege gebrek aan handjes heeft hij een drastisch besluit genomen: voor een week zet hij zijn viskraam aan de kant. ,,Dat zit me niet lekker.’’

Sinds zes uur ’s ochtends is hij de haring al aan het schoonmaken. Dat hij zo vroeg op moest, is niet eens het probleem. ,,Ik moet iedere keer de trukendoos opengooien om genoeg personeel in de kraam te krijgen.’’ Dat is het probleem. Voor deze vrijdag lukte dat nog, want hij kan een beroep doen op zijn familie. ,,Mijn dochter, zoon en kleindochter helpen me vandaag.’’

Wekenlang een briefje in de viskraam: 'personeel gezocht'

Normaal staat hij behalve in Schiedam ook twee keer in de week met zijn viskraam op de markt aan de Binnenrotte in Rotterdam-Centrum en ook nog op Zuid. Vier dagen op de markt, vier dagen haring, vier dagen omzet. Maar deze week niet. ,,Ik kan niemand vinden’’, zegt hij.

Wekenlang had hij al een briefje hangen in zijn kraam. Personeel gezocht. Niet eens om de haring schoon te maken, want dat doet hij liever zelf. ,,Als ik één inpakker zou kunnen krijgen, dan zou ik al geholpen zijn. Maar ik ben niet de enige die geen personeel kan vinden. Elke visboer heeft dit probleem.’’

1.200 haringen á 3 euro per stuk schoonmaken

Hij heeft geen andere keus dan deze week de markten links te laten liggen. ,,Dat zit me niet lekker, maar het is nu eenmaal zo.’’ Komende vrijdag geen haring van Benjamin dus op de markt van Schiedam. Dan hoeft hij niet 1.200 haringen á 3 euro per stuk schoon te maken, zoals hij vandaag heeft gedaan en kan hij ze ook niet verkopen.

Het verhaal van Gundlach komt Rinus Lodder bekend voor. Hij staat op een prominente plek in het centrum van Vlaardingen met zijn viskraam. Daar kennen ze hem als ‘Graatje’. Zelfs haringkoppen, zoals de inwoners van deze historische vissersplaats worden genoemd, willen niet in de vis werken. Ook Lodder heeft tevergeefs briefjes opgehangen in de kraam. ,,Ze zijn gewoon niet te krijgen. Andere jaren lukte dat nog wel. Nu gewoon niet. ,,Dan doe ik het gewoon in mijn uppie. Verstand op nul en doorgaan. Ik zal wel moeten.’’

Uitdaging om de mensen te vinden die in de vis willen werken

‘Graatje’ snijdt de haring zelf en pakt ze ook zelf in. ,,Maar ik kan wel een extra mannetjes of vrouwtje gebruiken’’, zegt hij tegen beter weten in. ,,Ze hoeven bij mij alleen maar in te pakken en af te rekenen.’’

Schmidt Zeevis, de bekendste vishandelaar uit Rotterdam, haalt deze dagen zijn haringsnijders uit Scheveningen. Maar directeur Marcel van Breda erkent dat het lastig kan zijn om personeel te vinden. ,,Het is een uitdaging om de mensen te vinden die in de vis willen werken. Je moet vroeg werken, het is koud en het stinkt.’’