Harry Nijland
In een wereld vol prestatiedruk en verwachtingen ontdekte Harry Nijland als leidinggevende al snel het belang van het vroegtijdig voorkomen van stress binnen zijn teams en daarbuiten.
Met meer dan dertig jaar ervaring in het bedrijfsleven en een goed gevulde rugzak met levenservaringen richt hij zich nu volledig op het coachen van leidinggevenden en medewerkers naar meer werkgeluk. Dit maakt hem de ideale gids voor wie nieuwe deuren wil openen. Met een holistische kijk op wat hem bezighoudt, deelt hij maandelijks zijn ervaringen op de website van De Ondernemer.
Wat Sabine beleefde, herkennen we vaak bij leiders met ambitie. Ze voelt dat ze toe is aan de volgende stap – echt invloed op strategisch niveau, bepalend zijn aan de directietafel – maar merkt dat ze zichzelf daarin tegenhoudt. Niet uit onwil. Maar omdat het ongemakkelijk voelt om die oude zekerheden los te laten. Want dat is precies waar leiderschap schuurt: niet in het harder werken of nóg meer kennis vergaren, maar in het doorbreken van patronen die ooit hebben geholpen – en nu in de weg zitten.
Sabine is goed in wat ze doet. Dat geeft zekerheid. Maar in overleggen op MT-niveau houdt ze zich op de achtergrond. Ze overanalyseert, wacht af en stelt zichzelf steeds de vraag die veel leiders stiekem bezighoudt: „Ben ik wel goed genoeg?” Precies die innerlijke twijfel houdt haar in de comfortzone: veilig, vertrouwd – maar ook erg verstikkend. Samen onderzochten we het model van de vijf ontwikkelzones: comfort, angst, leren, groei en transformatie. Sabine herkende zichzelf direct in de eerste twee. Ze zag hoe snel angst haar terugduwde zodra ze een stap buiten de gebaande paden wilde zetten.
Lees ook: Hoe één vraag alles kantelde voor een ondernemer die vastliep: ‘Het ligt niet aan mij’
‘Wat zou de moedigste versie van jezelf doen?’
De echte doorbraak kwam toen ik haar de vraag stelde: „Wat zou de moedigste versie van jezelf doen?” Dat bracht haar in beweging. Geen grootse verandering, geen nieuwe rol of training, maar één gerichte actie: een analyse schrijven over de personeelsdruk op de supportafdeling – met drie concrete verbetervoorstellen. Geen show, geen opsmuk. Gewoon waarde delen vanuit haar vakmanschap. De respons was direct en onverwacht: binnen een uur werd ze geagendeerd voor het eerstvolgende MT-overleg. Niet omdat ze zich ‘bewijzen’ moest, maar omdat ze zichzelf liet zien – helder, betrokken en met visie.
Dat moment markeerde geen eindpunt, maar eerder een nieuw begin. Vanaf daar zette Sabine kleine stappen buiten haar comfortzone. Ze sprak zich vaker uit. Ze wees werk af dat haar onnodig in het operationele hield. Ze ging lastige gesprekken niet langer uit de weg. Elke stap was spannend, maar ze bleef bewegen. En met elke stap verschoof er iets: in haar positie, in de reactie van collega’s – en vooral in haar zelfbeeld.
Durf te bewegen
Sabine ging niet langer uit van de vraag of ze het wel goed deed. Ze ging staan voor wat ze belangrijk vond. Dáár begon het echte leiderschap. Niet ingegeven door bewijsdrang, maar gevoed door innerlijke richting. Dit is de kern van mijn werk als coach: leiders helpen om te groeien door te durven bewegen. Ook als het oncomfortabel aanvoelt. Ook als je het nog niet zeker weet. Want leiderschap vraagt geen perfectie. Het vraagt moed en de bereidheid om je eigen patronen onder ogen te zien – en ze stap voor stap los te laten.
Sabine staat inmiddels op de shortlist voor een strategische rol. Niet omdat ze is veranderd in iemand anders, maar omdat ze zichzelf toestemming gaf om groter te gaan staan.
En jij? Ben jij nog aan het wachten tot je er ‘klaar voor bent’? Of geef je jezelf vandaag de ruimte om klein spel los te laten?
Lees ook: Gen Z’ers als klankbord voor je onderneming: ‘Kunnen die rol verrassend goed vervullen’
